Nieuwe fontein in Hofpark Wateringen spuit vanaf nu water

Rondom het activeren van de fontein is een heel cultureel programma opgezet in en om de Hofboerderij. De middag begint om 13.30 uur, met koffie, thee en een cupcake. Vrijwilligers bereiden ook nog diverse andere lekkernijen. Zo zijn Gera, vrouw van Carel Steijn, en Patricia druk bezig de laatste hand te leggen aan glazen prosecco en glazen jasmijnthee met een topper met - natuurlijk - een visje van dadel en sinaasappel. “Hiermee beelden we de nieuwe fontein uit”, lichten ze toe.

Patricia en Gera bij de glazen prosecco en jasmijnthee met een visje.

Om 14.00 uur is het tijd voor het moment suprème. Twee slagwerkers van muziekvereniging De Phoenix trommelen letterlijk iedereen op om naar het pleintje voor de hoofdentree van de Hofboerderij te komen. Daar vormen de tientallen aanwezigen een grote stoet. In een feestelijke sfeer trekt deze naar de oever van de Hofvijver.

Hier onthult wethouder Carlieke van Staalduinen onder het toeziend oog van Eric Borggreve de nieuwe plaquette. “Aangeboden door de Culturele Raad Wateringen-Kwintsheul ter gelegenheid van het 50-jarig bestaan”, staat hierop te lezen. 

Een luid applaus volgt en terwijl de stoet weer in beweging komt om de pas in te zetten naar de overkant van de Hofvijver, blijft een groot aantal belangstellenden achter om de tekst te lezen én natuurlijk even te fotograferen met hun mobiel.

Aan het moment waarop de fontein voor het eerst water gaat spuiten, gaat een gespannen stilte vooraf. De wethouder drukt samen met ontwerper Carel Steijn op de knop. Alle aanwezigen lijken hun adem in te houden, maar zodra het eerste gekletter van het water klinkt, stijgt er een blij gejuich op. Hij doet het!

“Prachtig”, vindt een toeschouwer, die de inwerkingstelling van de fontein bijwoont met haar gezin. “Het was een lang traject.” Als lid van de Culturele Raad heeft ze dat traject vanaf de eerste stap meegemaakt. “Vooral Eric Borggreve heeft een grote pluim verdiend”, vindt ze. 

Wat er door Eric heen gaat, vandaag? “Het is leuk dat het gelukt is,” antwoordt hij op die vraag. “Allemaal met Westlandse bedrijven. En dat iedereen vandaag meedoet. Alle partijen zijn vertegenwoordigd.” Of hij nog een beetje zenuwachtig was of de fontein het daadwerkelijk zou gaan doen? Daarop lacht hij. “Het snoer was eigenlijk te kort,” vertrouwt hij ons toe. “Dat hebben we nog vervangen.” Om dat soort kleine verbeteringen aan te kunnen brengen, was de speling van vijf weken tussen de installatie van de fontein én de inwerkingstelling ervan wel handig.

Betrokken bij proces

Ook kunstenaar Carel Steijn is vandaag een tevreden man. Zijn ontwerp werd gekozen uit vijf inzendingen die de Culturele Raad had ontvangen voor de ontwerpwedstrijd vanwege hun 50-jarig bestaan. Het vervaardigen van het kunstobject gebeurde echter bij Metazet FormFlex, met lasersnijders. Geen alledaagse opdracht voor dit bedrijf, dat normaal gesproken oplossingen bedenkt voor de tuinbouw: constructiemedewerker Rob Kuijpers, die hem samen uitvoerde met collega Luke, vertelde eerder aan WOS dat het “vooral veel proberen” is “en kijken hoe je eruit komt”. 

De fontein moest de juiste wervelende beweging krijgen

Bij dat proces was Carel nauw betrokken. “De fontein moest de juiste wervelende beweging krijgen”, licht hij toe. Zelf heeft hij geen achtergrond in de constructietechniek; wel heeft hij ooit één jaar Elektrotechniek gestudeerd. Daarna ging Carel met computers werken en rolde hij uiteindelijk de culturele kunstkant op. Tegenwoordig geeft hij kunstworkshops en schilderlessen, onder meer in de Hofboerderij. Zijn bedrijf heet Cast-Art. 

Mooi roestig

Op de fontein krijgt hij veel blije reacties. Zo vinden de mensen van Waterpop het heel leuk dat er voor een vis is gekozen, naar het Waterpop-logo. Maar Carel kreeg ook een kritische reactie: zo vond iemand de fontein er roestig uitzien. Zelf vindt de kunstenaar dat echter mooi: “Het oranje kleurt mooi bij het groen”.

Na de onthulling van de plaquette en de inwerkingstelling van de fontein krijgt wethouder Van Staalduinen het eerste exemplaar van de Hofkrant uitgereikt. Ook zijn alle gebruikers van de Hofboerderij deze middag aanwezig om zich te presenteren. Van de Kaaskelder tot de Korenzolder en van de Wagenschuur tot de Achterhof: overal is er wel iets te beleven. Kinderen kunnen een Vis schilderen bij Kinderopvang ZON!. Daarnaast houdt de Historische Vereniging een historisch spreekuur.

Gebruikers Hofboerderij

Twee gebruikers die zich vandaag presenteren, zijn Agnes van de keramiek- en Ageeth van de bloemschikcursussen. “Ik geef twee keer per jaar les aan twee groepen, in twaalf bijeenkomsten,” licht Agnes toe. “Op maandag en vrijdag.” Agaath leert negen groepen bloemschikken; elke groep is eens in de twee weken aan de beurt. De werken die tot stand komen in de cursussen worden uiteindelijk geëxposeerd in het voorhuis van de Hofboerderij. Ook zijn de creaties te bezichtigen tijdens de Open Atelierroute.

Agaath en Ida van de bloemschikcursus. - DE

Hoe het is om deel te nemen aan de keramiekcursus van Agnes? “Gezellig,” vertelt Marjolein, die bezig is een Noors bergdorpje te boetseren. “Je kunt eindeloos kletsen terwijl je bezig bent. Agnes loopt intussen rond, beantwoordt vragen en geeft ook ongevraagd advies.” Ze legt uit dat haar werk twee keer de oven in gaat: voor een biscuitstook zonder glazuur, en dan - na het aanbrengen van het glazuur - voor een glazuurstook. Daarna is het klaar. Wat gebeurt er dan met hun werken?

“Ik heb wel eens tien beelden verkocht,” vertelt Rosa, die al heel lang boetseert.
“Echt?”, vraagt Marjolein. “Wat vroeg je er dan voor?”
Rosa vertelt het bedrag, dat hoger ligt dan ze zelf eigenlijk wilde vragen. “Iemand adviseerde me meer te vragen,” legt ze uit.
Kim, die bezig is met een prachtig beeld van een vrouwelijk figuur, voegt toe: “Je bent er ook wel een hele cursus mee bezig. Soms zit er wel tachtig uur in één beeld.” Zij maakt nu een beeld voor haar moeder, want die vond het beeld dat ze de vorige cursus maakte zo gaaf. Of zij haar werk ooit wil verkopen? “Misschien als ik geen plek meer heb.”

V.l.n.r. Rosa, docent Agnes, Kim en Marjolein. - DE

Waterpop

Buiten, bij de schuur op het erf van de Hofboerderij, staat een stand van Waterpop. Voorbijgangers bladeren door een fotoalbum met heel oude foto’s. “Kijk, dat is haar vader,” wijst iemand. “Oh, dat zie je ook meteen. Dat is wel héél lang geleden”, lacht een vrouw.
De schuur wordt gehuurd door de organisatie van Waterpop, legt Waterpop-vrijwilliger Ferry uit. “We gebruiken het als opslagplek.” Waterpop ligt net twee maanden achter ons, maar de vrijwilligers zitten niet stil; de voorbereidingen voor de negende editie van Sneeuwpop zijn al in volle gang. Dat is de kleine zus van Waterpop, licht vrijwilliger Merel toe. “Dat zijn we gestart om lokale muzikanten een publiek te bieden. Het is altijd een van de eerste buitenfestivals van Nederland.”

De Hofboerderij is een van de weinige plekken waar cultuur zo samenkomt

Zij benadrukt dat de Hofboerderij een unieke plek is in Westland. “Het is een van de weinige plekken waar cultuur zo samenkomt.” “Wateringen is ook het enige dorp in Westland met een park in het midden,” voegt haar collega Gee toe. “Overal in het Westland heb je dorpsfeesten, maar Wateringen blinkt uit in cultuur.” “Dat komt vooral door de vrijwilligers,” zegt Merel. “Wateringen heeft een heel actief vrijwilligersbestand. De vrijwilligers komen ook uit andere dorpen. Zoveel vrijwilligers voor cultuur, dat zie je in het Westland nergens anders.”

Gee, Ferry, Marjolein, Irene en Merel van Waterpop. - DE

Muziekvereniging De Phoenix zorgt ook later op de middag nog voor een muzikale noot. - DE