Zaanse Smaakmaker in woord en daad: spoken word artiest Mario Overman

Nieuws do 18 apr, 08:42

ZAANSTREEK - “Dat ik op het podium sta, kan ik nog steeds niet geloven”, zegt Zaandammer en ‘spoken word artiest’ Mario Overman. Als ware woordkunstenaar staat hij geregeld op het podium, geeft hij dit aan anderen en wordt hij ingehuurd voor personeelsbijeenkomsten en poëzie- of theaterprojecten. “Als een verhaal authentiek is, voel je dat. Ik noem het magie.” Nieuwsblad Zaanstad vroeg deze ‘Zaanse smaakmaker’ de hemd van het lijf. Een open en passievol gesprek over pijnlijke en prachtige momenten van het leven.

"Als ik een verhaal vertel en het is authentiek en waar, dan voel je dat. Er is verbinding van hart tot hart." (Foto's: Terence Loos)

Door Charlotte Schaap

Het (her)vinden van Mario’s passie is alles behalve rooskleurig gegaan. ‘Leegte in zijn hart’, valse beloften en ongemakkelijke confrontaties als hij zichzelf ziet staan in de reflectie van het coffeeshopraam.

‘Als een verhaal authentiek is, voel je dat’

Het (her)vinden van Mario’s passie is alles behalve rooskleurig gegaan.

Wat is ‘spoken word’?

“Ken je hip hop en poëzie? Mix dat samen. Voor mij is dat de makkelijkste manier om het uit te leggen. Als je gaat inzoomen is het verhalen vertellen. Waarbij zeggingskracht (welke woorden kies je?), urgentie (waarom moet dit onderwerp gehoord worden?) en voordrachtskunst (stroomt de energie?) het belangrijkste is. Die maken de kwaliteit.”

Hoe waren jouw jongere jaren?

“Toen ik vijftien jaar was, zat ik bij de ‘Zaanse rapjunkies’ en schreef teksten. Ik woonde in de Parkstraat vlakbij coffeeshop Squad, dan weet je het wel. Ik was achttien toen mijn ouders gingen scheiden. Blowen werd mijn medicijn om daarmee om te kunnen gaan. Ik ging werken, stopte met schrijven, mijn hoofd werd steeds donkerder en voelde mij steeds leger van binnen.” Mario wijst naar een plek onder zijn hart.

“Toen ik vijftien jaar was, zat ik bij de ‘Zaanse rapjunkies’ en schreef teksten.”

Wat was het moment dat je dacht, dit kan niet zo langer?

“Toen mijn zoontje werd geboren, beloofde ik te stoppen. Dat lukte niet. Ik moest liegen. Ook tegen mijn zoon. Ik deed bijvoorbeeld net of ik de tuin ging opruimen, maar ging gebruiken. Dat kan toch niet. Ik loog tegen mijn zoon en voelde mij steeds leger. Op een gegeven moment werd ik wakker en kon niet meer opstaan. Ik raakte in de ziektewet en mijn gebruik kreeg vrij spel. Er waren soms zelfs momenten dat ik niet meer wist waar ik was geweest.”

Toen Mario zijn zorgen deelde met zijn arbeidspsycholoog, liet zij hem een persoonlijk verhaal lezen van iemand die verslaafd was. Dat sloeg die in als een bom. Mario kon niet meer om zijn verslaving heen en besloot zich aan te melden bij een kliniek.

Op je website staat: ‘Ik dicht mijn leven waar het lekt’. Leg eens uit…

“Je hebt allemaal eerste keren als je clean wordt. Je beleeft het op een andere manier. Dat is niet relaxt. Het is allemaal werken en verwerken. Op dat moment kwamen alle gedachten en verhalen weer terug in mijn herinnering en moest ik mijn hoofd leegmaken. Daarom: ‘Ik dicht mijn leven waar het lekt’ en geef uiting aan alles wat in mijn hoofd leeft. Door te schrijven, te vertellen en gehoord te worden, voel ik dat mijn mening ertoe doet. Dat ik weer van waarde ben.”

“Een goed verhaal maakt dat je kan verbinden en voelen.’

Wat is volgens jou een goed verhaal?

“Een goede opbouw, een boodschap, zeggingskracht, urgentie. Een goed verhaal maakt dat je kan verbinden en voelen. Je hebt meerdere vormen. Ik noem het magie. Ik geloof dat energie alles is. Energie is kleine stukjes magie. Als ik een verhaal vertel en het is authentiek en waar, dan voel je dat. Er is verbinding van hart tot hart. Als iemand dan op het podium staat en vertelt met een verhaal ‘er is hoop’, kan dat net het vertrouwen zijn die je nodig hebt. Er kwam een keer iemand na een optreden naar mij toe en zei ‘Ik wil je bedanken, door jou ga ik nu naar Jellinek toe’. Kippenvel toch.”

“Bind op het Hembrugterrein geeft mij inspiratie.”

Welke plekken in de Zaanstreek inspireren jou?

“Bind op het Hembrugterrein. En het Bouwmanspad in Zaandam West waar ik ben opgegroeid. Een prachtige plek om te zijn waar ik ‘geworden’ ben. Vroeger stonden er alleen bomen en bos. Het is een hele veilige plek voor mij. Het is een straatje waar mensen alleen te fiets of te voet kunnen komen.”

Welke teksten hebben voor jou een speciale betekenis?

“Een topic waar ik vaak over deel is herstel van verslaving, maar ook de oorlog in Oekraïne. Ik stond de afwas te doen op maandag om 11.58 en om 12.00 uur ging het alarm af. Ik kreeg kippenvel over mijn hele lijf. Heb het bord neergelegd en in één keer de tekst ‘Luchtalarm’ geschreven.”

Waar ben je met meeste trots op als spoken word artiest?

“De tekst Onmacht’. De dag na oud en nieuw maakte ik de koelkast open en zag drank staan. Mijn hoofd zei: ‘eentje kan wel toch’. Dan ben je vier jaar clean! Het maakte me boos en machteloos. Toen heb ik dat stuk een paar dagen later geschreven.”

Hoe is de relatie nu met je zoontje?

“Heel goed! Die kleine is de helft van de week bij mij. Hij houdt ook van rijmen en dichten. Christiaan is echt een leuk ventje. Het is bijzonder om mijn zoontje groot te zien worden. Tegelijk is dat het lastigste wat het is. Het gaat niet vanzelf. Je wilt het zo graag goed doen, maar wat is goed? Daar deel ik zelden over op het podium. Dat is echt heel persoonlijk. Andere koek.”