Overal mondkapjes rond De Weere

Anne maakte dit verhaaltje:

Frieda en Hendrik Eend zwemmen door de sloot. Ze zijn op zoek naar een goed plekje voor hun nest, want het kriebelt. Bij de bocht zien ze een waterhoentje op de kant staan. Wat doe hij gek! Hij trekt met zijn poten en snavel aan iets blauws. Ze zwemmen ernaar toe en vragen wat er aan de hand is. “Een ellende, ik zit helemaal vast aan dat blauwe ding met elastieken”, kermt het waterhoentje. Frieda en Hendrik proberen te helpen, maar het wordt steeds erger. Uiteindelijk zit een elastiek om de nek van het waterhoentje, hij verliest zijn evenwicht, valt in de sloot en verdrinkt korte tijd daarna. Frieda en Hendrik kijken elkaar onthutst aan. “Wat erg!!” 
Vorig jaar waren die blauwe dingen nog nergens te zien. En plotseling een halfjaar later zagen Frieda en Hendrik ze liggen: in de bermen, in het water, in struiken of gewoon op straat. Er schijnt wat aan de hand te zijn, een soort ziekte. En iedereen moet nu zo’n ding op. Er zijn vele soorten. Frieda en Hendrik hebben gehoord dat het mondkapjes zijn. Het zijn dus dingen, die je op je mond moet doen en niet moet dumpen in de bermen, sloten of op straten. Van mondkapjes maken de mensen zwerfkapjes. Rare wezens, die mensen. Voor hun eigen gezondheid doen ze dus zo’n ding op, maar door dat dumpen komen andere wezens in de problemen. Ze verzieken hiermee onze leefomgeving, want die dingen verteren helemaal niet. Een merkwaardig soort van egoïsme en kortzichtigheid, want we leven toch samen op deze planeet? Bij je houden dus die dingen! Kopschuddend zwemmen Frieda en Hendrik Eend verder op zoek naar een goede nestelplek, want het blijft kriebelen.

Word bewust van de natuur en al dat zwerfvuil. Neem afval mee naar huis!

Reacties naar Anne de Bruin-v.d. Graaf, De Weere, tel. 0229-582415.