Annet Groot uit Spanbroek: ‘buitenkant heelt sneller dan binnenkant’

Algemeen
Annet Groot is blij met de lente. Lekker de natuur in om spanningen los te laten.
Annet Groot is blij met de lente. Lekker de natuur in om spanningen los te laten. (Foto: RG-Fotografie)

Annet Groot uit Spanbroek liet in 2014 een MRI van haar hoofd maken omdat ze veelvuldig hoofdpijn had en druk voelde. “Ik werkte op de röntgenafdeling, dus voelde mij enerzijds vertrouwd met mijn collega’s om me heen en anderzijds kwetsbaar nu ik zelf de patiënt was”, laat Annet weten.

De neuroloog vertelde Annet en haar partner na een paar spannende dagen de uitslag: ‘U heeft een goedaardige hersentumor, een meningeoom die langzaam groeit. Elk jaar wordt er een MRI gemaakt om de groeisnelheid te controleren en pas we opereren pas indien nodig’.

‘Wait and see’

“Een ‘wait and see protocol’. Een dergelijke uitslag hadden we niet verwacht. Het woordje ‘goedaardig’ drong nauwelijks tot ons door. We schrokken enorm en voelden angst, verdriet, onmacht, onzekerheid en onrust. Op internet las ik informatie waardoor mijn angst toenam, dus ik stopte hier al snel mee. Het is beter in het nu te blijven en om vertrouwen te hebben in een goede afloop. Positieve gedachten geven een optimistisch gevoel en zo kan ik beter met de diagnose omgaan. Zo blijf ik in mijn kracht en deze mindset helpt me om alle lage en hoge horden en teleurstellingen in mijn leven te nemen.”

Bewuste keuze

Annet en haar partner kozen er bewust voor om het met weinig mensen te delen en pas in een later stadium met meer. “Hiermee voorkwam ik veel onverwachte vragen waar toch geen antwoord op is. Continu bevraagd worden, hoe goed ook bedoeld, vraagt veel energie. Ik ben meer dan alleen een hersentumor. Het leven gaat verder en ik merkte dat juist het accepteren van de tumor me rust en vrede gaf. Aanvaarding voorkomt boosheid of frustratie. Zo liep ik acht jaar met een groeiende hersentumor. Ik was er eerlijk gezegd weinig mee bezig, alleen de jaarlijkse MRI zorgde voor spanning. Soms waren er tekenen van ongeremd en impulsief gedrag, wat ikzelf niet door had. De groeiende tumor drukte inmiddels op het hersenweefsel, met name op het gedragsgebied.

Operatie

Na 45 jaar werken, vierde Annet op 31 december 2021 een afscheidsfeest op de röntgenafdeling. “En in januari 2022 werd, nogal onverwacht, de operatie gepland. Emotioneel was dit een heftige combinatie: afscheid van mijn werk en een operatie. De neurochirurg werd ziek, dus de op 10 januari geplande operatie ging niet door en werd uitgesteld naar 27 januari. Go with the flow, het is zoals het is. De weken voor de operatie deelden we het nieuws met meer mensen. Zij stuurden liefdevolle en positieve gedachten en staken kaarsjes aan voor een goed verloop.”

Hulp

In moeilijke tijden vraagt Annet altijd om hulp van het universum. “Deze hulp is voor ieder van ons beschikbaar als je vanuit je hart oprecht om hulp vraagt. Vanuit het licht wordt ons liefde, kracht, bescherming en troost gegeven. Ieder mens heeft een gids die helpt op je levenspad. Ik weet zeker dat mijn overleden vader over me waakte tijdens de operatie en er was een gids aanwezig die de kundige neurochirurg begeleidde. De operatie verliep goed en daar ben ik dankbaar voor.”

Knuffeldoekje

In het ziekenhuis en thuis had Annet een zacht, oranje knuffeldoekje. “In plaats van acht pijnstillers per dag, lag mijn focus bij de zachtheid van het doekje. Het leidde af, waardoor pijn op de achtergrond kwam te staan, zelfs met het verwijderen van twaalf krammen uit mijn hoofd. Diverse artsen dachten dat ze daar wat meer aandacht aan kunnen geven. Niet alleen voor kinderen, maar ook volwassenen.”

Stilte

Thuis gekomen hadden Annet en haar partner rust nodig. “We hadden twee maanden geen app, mail of telefoonverkeer. Dat werd door deskundigen geadviseerd. Ook voor mijn partner was dit een intens proces. We hebben samen gepraat, gedeeld, gehuild en elkaar hierin gesteund. Niet gehuilde tranen slaan op je organen. Dierbaren werden middels een groepsapp op de hoogte gehouden. Bezoek vergt veel energie, terwijl ik dat hard nodig had voor mijn herstel. Dit wordt soms onderschat.”

Gelukkig mens

Annet is een gelukkig mens en dankbaar dat haar partner er altijd voor haar is, voor alle hulp, liefde en zorgzaamheid op aards en universeel niveau. “Thuis was ik omringd en geraakt door vele lieve kaarten, kindertekeningen, bloemen en zelfs brieven. Ik ervaar mijn hersentumor als een leerzaam proces van kwetsbaarheid en kracht. Ze lijken elkaars tegenstelling, maar door je kwetsbaar op te stellen kan je juist krachtig zijn. Mijn herstel vraagt steeds om geduld, want de buitenkant is sneller geheeld dan de binnenkant, maar ik vertrouw erop dat alles goed komt.”