Oekraïense aannemer Dmitriy steekt met zijn team handen uit de mouwen

Algemeen
Het hele team van Dmitriy en Natalia is druk bezig in het voormalige gemeentehuis.
Het hele team van Dmitriy en Natalia is druk bezig in het voormalige gemeentehuis. (Foto: Han Giskes)

MIDDENBEEMSTER - “Zeg me wat ik kan doen. Ik kan bouwen, ik heb twee handen, hoe kan ik helpen?” Voor hen is het werk een dankbare afleiding van de situatie in hun thuisland en de zorgen om achtergebleven familieleden en vrienden. Maar ook zien Dmitriy Povk, zijn vrouw Natalia en hun team het als een manier om hun dank te uiten naar ieder die zich voor de opvang heeft ingezet en naar de gemeente Purmerend. Het Oekraïense echtpaar had in Kiev een aannemerij en een schoonmaakbedrijf en steekt al een paar weken met de werknemers die zijn meegekomen de handen uit de mouwen in het voormalige gemeentehuis in Middenbeemster. Eind deze maand zullen hier nieuwe landgenoten hun intrek nemen.

Niet alleen de Oekraïners zelf, ook zo’n veertig ambtenaren hebben hun normale werk laten liggen om in sneltreinvaart het pand om te toveren tot comfortabele opvanglocatie voor z’n 75 vluchtelingen. Bart van Bouw & Onderhoud is druk met het aansluiten van de batterij aan wasmachines (alle apparatuur kwam voor kostprijs via Expert Purmerend), en de loodgieters met het plaatsen van sanitaire voorzieningen. De timmermannen van aannemer Braak Bouw uit Westbeemster zetten de laatste scheidingswanden, kozijnen en deuren. “We hebben hier met vier man fulltime echt de schouders onder gezet”, vertelt Frans Braak. “We hadden drie weken voor deze klus, dat is niet veel dus we moesten creatief zijn. En eigenlijk, zoals bij veel aannemers, hadden we geen tijd. We zijn met wat werk gaan schuiven maar daar was gelukkig bij onze klanten veel begrip voor.”

Het is erg fijn om te werken, om er niet steeds aan te denken

Onderdelen uit politiebureau

De Oekraïense medewerkers van Dmitriy zelf gingen met de keuken aan de gang waarvan de meeste onderdelen afkomstig zijn uit het politiebureau en hier een nieuw leven krijgen. Ook kozijnen en deuren haalde Braak met hulp van Dmitriy en zijn team uit het te slopen pand.

“Er zijn nu in totaal zo’n dertig kamers voor 2 tot 6 personen voor de 70 tot 75 mensen die hier een plek gaan vinden”, licht Jara Hof van de gemeente toe. “De meesten zijn vrouwen met kinderen, soms met oma erbij. De mannen tussen 17 en 60 zijn achter gebleven voor de oorlogvoering.”

Tekst loopt door onder afbeelding


Het vele meubilair wordt in elkaar gezet. (Foto: Han Giskes)

Ervaring uit Burggolf

Voor de nieuwe stroom vluchtelingen kan gebruik worden gemaakt van de ervaring bij Burggolf waar inmiddels zo’n 170 mensen verblijven. “We hebben geleerd dat mensen die aankomen eerst wat rust nodig hebben; tijd om te landen na alles wat ze hebben meegemaakt”, vervolgt Jara. “We verwachten dat de mensen die nu hier komen meer getraumatiseerd zijn omdat ze langer in de oorlogssituatie hebben gezeten. Ze hebben de bombardementen meegemaakt, lange tijd in schuilkelders gezeten. We geven ze eerst een paar weken rust en zien dat ze dan de draad weer oppakken. Waar kunnen de kinderen naar school, wat kunnen ze aan werk doen… In principe bieden we vraaggerichte hulp maar veel mensen willen zo snel mogelijk aan het werk. Sommigen hebben ook hun laptop mee, en werken hier verder aan hun eigen bedrijf in Oekraïne. Ze willen gewoon hun werk doen, ze willen gewoon naar school. Eigenlijk een beetje vasthouden aan hun eigen leven. En wij willen ze daarbij helpen.”

Ze willen gewoon hun werk doen, ze willen gewoon naar school en wij willen ze daarbij helpen

Onderwijs

In Burggolf worden door de Rotary Engelse lessen verzorgd en sinds 6 april kunnen de kinderen naar de nieuwkomers basisschool Kuna Mondo en naar het voortgezet onderwijs dat is opgezet in het Vita College. Ook mogen sinds begin april de Oekraïners daadwerkelijk aan het werk. Jara: “Dat kunnen ze doen in hun eigen tempo. Ik ontmoette bijvoorbeeld Dmitriy twee dagen na zijn aankomst. Het is onbeschrijflijk wat je in de ogen van mensen ziet. Ze zijn veilig, maar zo voelen ze het nog niet. De eerste vraag van zijn vrouw Natalia aan de burgemeester was; ‘wanneer moeten we hier weer weg?’ Als ze dan hoort dat ze voorlopig niet weg hoeft begint de rust. Pas na een week zag ik een eerste glimlach en liet Dmitryi merken dat hij klaar was voor een volgende stap.”

Zorgen om familie

“En los daarvan”, gaat Lara verder, “ze krijgen dagelijks bericht van achtergebleven familie. Hun oudste zoon en hun kleinzoon van 8 zijn achtergebleven in Marioepol. Daar kan niemand uit vanwege de Russische tanks. Dat brengt allemaal veel spanning mee. Maar het zijn echte aanpakkers. Een jongen die op Burggolf verblijft ging een rondje fietsen, kwam toevallig langs de Car Wash en zag daar een bordje Vacature. Hij is naar binnen gestapt en daar is hij nu aan werk. Dat is geweldig toch? Ze willen zelf koken, dingen met elkaar organiseren, als er kleding komt van de kledingbank zelf sorteren ... In Burggolf hebben de bewoners ook een Dorpsraad opgezet die wekelijks overlegt met de coördinator van de gemeente. Er zitten onder andere advocaten en atleten, en de chef-kok in Burggolf is een hoogleraar Rechten op de universiteit van Kiev. In de ochtend geeft ze online les, en daarna gaat ze de keuken in. Ze willen dolgraag weer aan het werk, wat nuttigs doen.”

Mooi weerzien

“Een ander mooi verhaal is van een paar tieners die in Oekraïne bij elkaar in de klas zat, en zonder dat ze het van elkaar wisten hier verspreid waren ondergebracht. Ze zagen elkaar hier opeens terug in de bus naar school. Dat was een bijzonder weerzien, ze waren zo blij! Nu zitten ze weer bij elkaar in de klas, dat betekent voor hen heel veel. Dat zijn kleine geluksmomentjes”, besluit ze.

Tekst loopt door onder afbeelding


Maar liefst zeven sanitaire voorzieningen worden er geplaatst in het pand. (Foto: Han Giskes)

Eigen bedrijven

“Zeg me wat ik kan doen. Ik kan bouwen, ik heb twee handen, hoe kan ik helpen.” Koud drie dagen in Nederland was dit de vraag van Dmitriy. Hij was met zijn vrouw Natalia Lukashova, vijf van hun kinderen en de werknemers die mochten vertrekken, in februari vanuit Kiev in Burggolf aangekomen. Hij zelf heeft een aannemersbedrijf, gespecialiseerd in epoxy vloeren, Natalia heeft een schoonmaakbedrijf. Na de eerste Russische invasie in 2014 verhuisde hij zijn complete bedrijf van Donetsk naar Kiev, nu is hij van plan hetzelfde te doen naar Nederland. Hij leert Engels, en tot die tijd vertaalt medewerkster Iryna zijn woorden.

Productie opstarten

Wanneer de verbouwing in Middenbeemster is afgerond rijdt Dmitriy naar de Oekraïense grens om zijn gereedschap op te halen dat een aantal medewerkers daar naartoe brengt. Hij zoekt ruimte in Nederland om dit onder te brengen zodat hij zijn productie weer kan opstarten. Ook heeft hij nog tien werknemers bij zijn filiaal in Duitsland die hij wil ophalen zodra hij plek heeft. Ook Natalia, die in Oekraïne met haar bedrijf complete winkelcentra en grote bioscopen schoonmaakte, wil de draad oppakken. Dmitriy: “Er zijn veel vrouwen in Burggolf die heel graag willen werken, dus voor hen zou dat ook heel mooi zijn.”

Tekst loopt door onder afbeelding

Natalia en Dmitriy: “Als je bezig bent denk je niet zoveel aan alles.”

We hopen dat we, wanneer deze verbouwing stopt, weer een ander project krijgen

Gedachten verzetten

“Het is erg fijn om te werken, om er niet steeds aan te denken”, vervolgt hij. “We zien de beelden natuurlijk langskomen elke dag. We hebben contact met onze familie en vrienden daar en weten precies wat er gebeurt. Daarom moet je je gedachten verzetten. Het doet je ook beseffen hoe blij we zijn hier te zijn. Dankbaar voor de plek om te leven. Ik wil hierbij ook graag iedereen bedanken die ons helpt. En voor dit werk dat de gemeente ons heeft gegeven. Toen ik had aangegeven bij Suzanne, de manager van Burggolf, dat we wilden werken bracht ze ons in contact met Jasper Hoeben van de gemeente en konden we hier aan de gang. Zo kunnen we laten zien wat we deden en wat we kunnen. We willen ons eigen geld verdienen. We hopen dan ook dat wanneer deze verbouwing stopt over een week we een ander project krijgen om op te knappen of schoon te maken. We willen graag verder met ons bedrijf maar hebben dan wel werk nodig. We hebben onze eigen auto’s, straks hebben we weer gereedschap. We hebben alleen nog een plek nodig om het bedrijf weer op te starten. Terug kunnen we niet voorlopig dus we moeten ons leven weer opbouwen. We hopen dat hier te kunnen doen in Purmerend.”