Oekraïense Alina vreest voor haar familie en vrienden: ‘Elke keer dat ik ze spreek kan de laatste zijn’

De Oekraïense Alina woont sinds 3,5 jaar in Haarlem met haar man Milan en zoon en dochter van 3,5 en 7 maanden oud. Haar opa, ouders, zus en gezin en veel van haar vrienden wonen nog altijd in Kiev. Tijden vreesde ze al voor een ramp in haar thuisland vanwege alle spanningen en probeerde ze haar familie naar Nederland te halen, maar die wilde liever blijven. Nu de oorlog in Oekraïne echt is uitgebroken, voelt het als een enorm surrealistische wereld voor de Haarlemse.

Verstopt in een kelder 

“Mijn ouders zitten momenteel verstopt in een kelder, maar veilig voelt dat allesbehalve”, vertelt de aangeslagen Alina. “Mijn vader heeft hartproblemen. Als er iets gebeurt, zal hij geen hulp krijgen omdat ziekenhuizen vol zitten met gewonde soldaten.” Ook vreest ze voor haar zus en diens gezin. “Haar dochter - mijn nichtje - is ondergebracht bij vrienden, omdat mijn zus heel graag als vrijwilliger in het ziekenhuis wilde helpen. Haar zwager heeft zich aangesloten bij het leger. Overigens niet gepusht, hij wilde het zelf. Niemand in Oekraïne die momenteel in gevecht is tegen Rusland, doet dat omdat hij daartoe gedwongen wordt, iedereen wil graag zelf helpen waar het kan.”

Haar familie en vrienden - de laatste zijn gevlucht naar het westen van het land - denken er niet aan het land te verlaten. “Ze hebben veel vertrouwen in de Oekraïense regering, anders dan voorheen. Maar zelfs als ze nog weg zouden willen is dat onmogelijk, want de meeste toegangswegen zijn opgeblazen en treinen zitten overvol. Wanneer en of het gezin van mijn zus nog herenigd wordt, is momenteel één groot vraagteken.”

Of het gezin van mijn zus nog herenigd wordt, is één groot vraagteken

Geen haat tegenover Rusland

Vanuit Nederland voelt Alina zich machteloos, maar ze doet wat ze kan. “We hebben spullen als warme kleding, babyvoeding en wondcompressen naar Oekraïne laten sturen. Ook was ik afgelopen zondag op de Dam in Amsterdam. Dat was zó indrukwekkend. Veel mensen huilden, de pijn was zo zichtbaar.”

Vooruitlopend op de komende dagen en weken houdt Alina haar adem in. “Ik hoop met heel mijn hart dat de onderhandelingen gaan helpen. Praten is het belangrijkst in oorlogstijd, met het doden van onschuldige burgers bereik je niets.” Overigens voelt Alina geen haat tegenover Rusland, integendeel. “Ik zie de Russen niet als vijand, ben juist opgegroeid met de gedachte dat we er moeten zijn voor onze buren – en andersom. Mijn familie spreekt ook Russisch, we komen uit een Russisch gedeelte van Oekraïne.”

Dringend actie nodig

Alina heeft nog wel een boodschap. Niet alleen voor Haarlem, maar ook voor iedereen daarbuiten. “Ik hoop dat niet alleen Haarlemmers, maar ook de rest van Nederland zich beseft dat het écht oorlog is en elke dag mensen sterven. Europa is wat mij betreft nog niet betrokken genoeg, terwijl nu zó dringend actie nodig is. Laten we doen wat we kunnen en hopen dat deze nachtmerrie dan zo snel mogelijk ten einde komt.”

Zelf bijdragen?

Wie een financiële bijdrage wil leveren aan de getroffenen in Oekraïne kan een donatie doen op de site van de nationale bank van het land.