- Column Stem in de StadHet `kaarsjesritueel`
”Ik steek alvast een kaarsje aan.” Zegt een vrijwilligster. Op de tafel staat een kleine kaarsenstandaard met een aantal waxinelichtjes erin. Vol verwondering luister ik naar haar verhaal. Het blijkt een gewoonte om bij Stem in de Stad -voordat het werk begint -even stil te staan bij datgene wat de vrijwilligers raakt.
Tijdelijk mag ik mij (na een moeilijke periode) als vrijwilligster inzetten voor Stem in de Stad en dit liefdevolle gebaar van de kaarsjes ervaar ik als heel waardevol, want de saamhorigheid is daardoor meteen voelbaar. Dat zal ongetwijfeld ook komen door de energie van het voormalig Katrijn klooster die hier nog steeds rondhangt. De kapel van het klooster, die er nog wel is, werd voorheen gebruikt voor het ‘kaarsjesritueel’, maar nu vindt het plaats aan de koffietafel. De kaarsenstandaard zet letterlijk en figuurlijk een sfeer van vertrouwen neer. Het valt me op hoe verbindend kwetsbaarheid kan zijn.
Het belang van goed leren luisteren bij Stem in de Stad wordt mij uitgelegd door coördinator Jody, die daar zelf een kei in blijkt te zijn, zo merk ik later. Het klinkt logisch, maar blijkt in de praktijk toch wel een uitdaging. Want zelfs al tijdens het ‘kaarsjesritueel’ merk ik dat sommigen van ons moeite moeten doen om geen ongevraagd advies te geven. En zoals we met elkaar leren omgaan, zo leren we ook om te gaan met de bezoekers: luisteren, begrip tonen en aandacht geven met alle respect van dien. Ons proberen in te leven in de ander zonder meteen te oordelen en antwoorden proberen aan te rijken. Het zijn waardevolle lessen voor mij.
Ik ontmoet bijzondere mensen van alle soorten en maten. Enerzijds komen er verdrietige en pijnlijke verhalen voorbij. Anderzijds wordt er ook veel gelachen, humor speelt een belangrijke rol. De openheid van de bezoekers is ontroerend. De behoefte om keer op keer hetzelfde verhaal te vertellen is groot. Beetje bij beetje ontstaat er bij sommigen ruimte om op die manier oud zeer een plekje te geven.
Het voelt vertrouwd en warm bij Stem in de Stad. Het is hier goed vertoeven. Ik bewonder de ‘kapitein van de keuken’ Mike, die het telkens toch maar weer voor elkaar krijgt om een heerlijke maaltijd tevoorschijn te toveren. Zijn charismatische uitstraling ontgaat ook de bezoekers niet, die hem allemaal kennen. Ze begroeten Mike met een ‘big smile’ en zijn dankbaar voor het eten wat ze krijgen: “Het was weer heerlijk chef!” Daarnaast ben ik onder de indruk van de coördinators en de andere vrijwilligers die zo liefdevol en respectvol met iedereen omgaan.
Vanavond steek ik een kaarsje aan voor Stem in de Stad. Wat ben ik blij en dankbaar dat ik hier deel van uit mag maken!
Aviola van Driel
