De goedlachse straatheld van de regio

Door: Anne Smit

Tegenwoordig is Nederland het vaste verblijf van Alexander. Waar hij vroeger nog regelmatig te vinden was op Kreta waar hij een eigen salie handel aan overhield, loopt hij hedendaags door weer en wind langs de Noord-Hollandse wegen, fietspaden en bebossing. In een huis wonen is niets voor Alex (bijnaam Red.), net zo min als de vele vragen beantwoorden van een ieder die door hem is gefascineerd. Zijn nichtje Anne, en tevens redacteur bij Rodi Media, gaf hij toestemming om een beknopt stukje over hem te schrijven. “Maak er maar wat leuks van, geen vragen stellen hoor”, klonk zijn boodschap. Men vraagt zich af wie Alexander is en waarom hij op straat leeft. Dat laatste is zijn eigen keuze. “Ik geniet van de vrijheid. Ik kan gaan en staan waar ik wil”, vertelt hij.

Langs de weg

Het karakter van Smit kenmerkt hem door zijn goedaardige en behulpzame houding. “Een slim jochie”, laat familie weten. “Altijd goed voor andere mensen, nu nog steeds.” Of het nu een verdwaald rietje, een frisdrank blikje of een leeg gegeten frietbakje is, Alexander zorgt dat al het afval binnen zijn bereik zo snel mogelijk in zijn vuilniszak verdwijnt. Soms kom je hem dagelijks tegen en soms weken niet, maar wanneer je vuilniszakken langs de weg ziet staan, weet je zeker dat Smit daar is geweest. Door het opruimen van vuilnis draagt hij bij aan een betere wereld en is hij, zoals hij zelf zegt, ‘lekker bezig’. (Tekst gaat door onder foto)

 Alexander puinruimer langs de wegen. - (Vincentdevriesfoto.nl)

Blikjes

Slapen doet hij vooral buiten, rondom tankstations en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht wanneer mensen hem groeten. Veel heeft hij niet nodig. Wat kleding voor de bescherming, schoenen wanneer de temperaturen dalen en wat lussen of gaten aan zijn broek of vest om gevonden spullen mee te dragen. Soms neemt hij een vriendelijk bedoeld gebaar aan. Een kopje koffie bij het tankstation of een kleine snack. Maar het liefst neemt hij niets aan, en zeker geen geld. Alhoewel een enkeling zelfs in staat is hem alles te geven wat hij nodig heeft, vindt hij dat niet nodig zolang hij zijn ding kan blijven doen. Een klein centje verdient hij sinds er statiegeld op blikjes zit. Alle gedumpte blikjes leveren al gauw een mooi bedrag op om wat voedsel van te kopen.

Geen angst

Dat hij prima bij de pinken is staat vast. Februari dit jaar vertrok zijn neefje naar Portugal. Eind augustus troffen zij elkaar weer even, en Alex was niet vergeten dat Tom een prachtige uitstap naar het zuiden had gemaakt. “Hij vraagt altijd hoe het met de rest gaat en hij heeft regelmatig ideeën over actualiteiten en geschiedenis”, aldus Tom. Bang aangelegd is Alex ook niet, nooit geweest ook. Een zwaar skiongeval trof hem in zijn tienerjaren, want ook op de piste haalde hij er alles uit. Angst moet je ook niet hebben als je een kick haalt uit het buiten slapen. Elke dag is een nieuw avontuur voor hem en hoe mooi is het dat men zijn daden prijst. Een vriendelijke groet, een toeter of een kreet, het is voor Alexander genoeg om een glimlach op zijn gezicht te doen krijgen. Meer heeft hij niet nodig.