Eric van Rongen met pensioen en dan verhuizen

Algemeen
Eric van Rongen woont niet lang meer in Vlaardingen, hij kijkt uit naar de verhuizing naar de Achterhoek.
Eric van Rongen woont niet lang meer in Vlaardingen, hij kijkt uit naar de verhuizing naar de Achterhoek. (Foto: Frans Assenberg.)

Eric van Rongen was tientallen jaren actief voor de Historische Vereniging Vlaardingen (HVV). In die tijd heeft hij er onder andere nauwgezet voor gezorgd dat de leden het periodiek Tijd-Schrift in de bus kregen. Maar nu gaat hij met pensioen en verhuizen, naar Didam in de mooie Achterhoek.

Door Frans Assenberg

Eric en zijn vrouw Laura hebben verschillenden redenen om weg te gaan. Eric: “We willen graag dichtbij de kinderen en kleinkinderen wonen, weg uit de veel te drukke Randstad. We willen ook een moestuin aan huis. Ik had 40 jaar lang een moestuin aan de Frieslandlaan. De laatste jaren leverde dat niets meer op doordat de grond verarmde.

Als het regende stond de tuin blank, omdat het water niet zakte door de komst van de A4-tunnel.” Over Didam zegt hij: “Het is een klein plaatsje, met 16.000 inwoners. Wij hebben er een mooi huis gekocht met een ruime tuin.” Op mijn vraag of hij zich daar ook gaat verdiepen in de lokale historie zegt hij: “Didam heeft een historische vereniging. In het gezondheidscentrum hangt op een groot scherm historische foto’s van Didam. Die zijn afkomstig van de plaatselijk historische vereniging.”
In 1988 was ikzelf lange tijd eindredacteur van Tijd-Schrift van de HVV. Eric was toen naast anderen ook redacteur. Eric: “In 1994 nam ik het eindredacteurschap van jou over. Vorig jaar heb ik dat aan Michel Carree overgedragen. Ja, ik vond het leuk anders had ik het nooit zolang volgehouden. Het waren altijd boeiende onderwerpen en het was aardig om ervoor te zorgen dat er een fraai tijdschrift de deur uitging. En ook dat het steeds mooier werd.

Er is nog steeds onvoldoende aandacht voor cultuurhistorische monumenten

In het begin was het een geel boekje dat gedrukt werd bij de Onderwijs Begeleidingsdienst op de Markt. Later ging DVU in Schiedam en nog later drukkerij Stout het verzorgen onder leiding van Klaas Bloem. Dat werd een hele serie. Ik herinner mij nog dat ik in het begin een stuk moest digitaliseren over de Vlaardingse Galeien, de rode en de blauwe. Dat was mijn eerste artikel. Toen Matthijs Struijs nog leefde was er altijd een enorme aanvoer van kopij. Een geweldige veelschrijver die altijd uitermate leuke en boeiende artikelen schreef.” Een bekende schrijver was de meer dan 100 jaar geworden Piet Borsboom. Zijn bekende boekje van Tijd-Schrift was het verhaal over de Timmerwinkel op de Kortedijk was hij als timmerman werkte. Naast zijn werk voor Tijd-Schrift was Eric ook 33 jaar bestuurslid en secretaris van de HVV: “Ook dat was altijd erg leuk. Het was een fijn bestuur, vooral de samenwerking met Wout den Breems altijd prima. We maakten toen bijvoorbeeld vier fotoboeken over Vlaardingen. Ik hielp Wout ook met het schrijven van brieven naar de gemeente en zo. Veel werk achter de schermen.”

Eric wil voor zijn vertrek eind april nog iets kwijt: “Ondanks dat het de laatste jaren wel flink verbeterd is, is er nog steeds onvoldoende aandacht voor cultuurhistorische monumenten. Niet zozeer van de zijde van het gemeentebestuur, maar wel van de ambtenarij van het stadhuis om ervoor te zorgen dat de monumenten van Vlaardingen goed worden behandeld en bewaard. Als je ziet wat er met de Sprij-panden aan de Westhavenkade gebeurt. Het is doodzonde dat verloren gaat.” Ook moet er iets gebeuren met de gebrandschilderde ramen van de Grote Kerk. Die liggen al heel lang in de kelder van de kerk te verpieteren. Het beste in Didam Eric en Laura.”