Op de pijp met... Pieter Eenhoorn
Even pauze. Even op de pijp. Bakkie doen, praatje maken. Met en over bijzondere Westlanders. Westlanders met een verhaal. Over Westlandse waarden, en over heden, verleden en toekomst.
Tekst: Esdor van Elten
Foto’s: Ton van Zeijl
Deze keer praten we met:
Pieter Eenhoorn
Eind 2019 trad Pieter Eenhoorn (62) terug bij BDO en onlangs legde hij ook zijn functie als voorzitter van VNO-NCW Westland-Delfland neer. Voor zijn verdiensten mocht hij de Zilveren Erepenning van de Gemeente Westland in ontvangst nemen. “Als ondernemer moet je ook je maatschappelijke verantwoordelijkheid nemen.” Pieter is getrouwd met Annette en woont in Naaldwijk. Dochter Natasja woont nog thuis. Dochter Kirstey is druk bezig met haar carrière in de online wereld.
Van wie ben jij er één?
Ik ben geen Westlander, dus kan ik die vraag op de juiste manier beantwoorden? Hoewel sommigen mij wel ‘Westlandser dan een Westlander’ noemden. Ik ben wel in de buurt geboren: in Schiedam. Rond mijn zesde verhuisden we naar Zwijndrecht en daar heb ik mijn jeugd doorgebracht, samen met mijn broer. Ik kom uit een echte belastingfamilie: Op een gegeven moment waren we allemaal in dienst bij de Inspectie Directe Belastingen Dordrecht II: mijn vader als hoofd van de afdeling controle, mijn moeder op de administratie, mijn broer op de afdeling loonbelasting en ik als inspecteur.
Dat klinkt alsof je beroepskeuze al vanaf het begin vastlag...
Ik heb inderdaad nooit iets anders willen doen. Enerzijds biedt de Belastingdienst zekerheid: brood tot je dood, zei mijn vader altijd. Hij had de crisistijd meegemaakt. Maar dat is het zeker niet alleen. Fiscaliteit is ook een heel enerverend vak.
Zo’n imago heeft het vak niet....
Nee. Maar als je het vak kent, herken je de dynamiek. Enerzijds help je mee aan een rechtvaardig belastingstelsel, anderzijds ben je een gids voor bedrijven door het doolhof van de fiscaliteit. Dat is het pad dat ik later bij BDO ingeslagen ben. Je behoedt bedrijven voor fiscale risico’s en je helpt ze te profiteren van gunst-regelingen. In mijn geval, in de glastuinbouwsector, bijvoorbeeld de faciliteiten voor innovatie.
Bedrijven en Belastingdienst. Zijn dat geen tegenpolen?
Zo heb ik er in ieder geval nooit ingestaan. Natuurlijk wordt steeds de vraag gesteld: opereer je op het scherpst van de snede? Of betaal je een fair share. Maar hoe dan ook, je opereert binnen de kaders van de wet.
Hoe kijk jij dan vanuit jouw vak naar de toeslagenaffaire?
De toeslagenaffaire is van na mijn tijd. Ik denk dat met de manier waarop wij destijds werkten een toeslagenaffaire niet zo uit de hand gelopen was.. Als je een situatie tegenkwam waarbij je zag: ‘de wet werk zo uit, maar dat kan nooit de bedoeling zijn’, was er altijd het vangnet van de hardheidsclausule. Als de wet een onevenredig uitpakte, kon dat worden aangepast. Als inspecteur had je toen ook meer bewegingsvrijheid. Bij mijn afscheid van VNO-NCW heb ik de vier V’s genoemd waar Nederland ooit op gegrondvest is: Vrijheid, Verdraagzaamheid, Verscheidenheid en Verbondenheid. Dat zijn we in deze tijd een beetje kwijt geraakt. We willen vrijheid, maar verdragen elkaar niet. We zijn verscheiden, maar niet verbonden. Dat zie je ook in de debatten rond corona terug. Corona heeft nog een ander effect: we dreigen een corrigerende structuur te verliezen. Veel mensen zitten nu in hun eentje op hun kamer, zonder overleg of correctie.
Hoe ben je in het Westland beland?
Na de lagere school deed ik mavo (Eerst havo, maar ik haalde lage cijfers. Later bleek dat ik een bril nodig had) en vervolgens de heao. Vervolgens studeerde ik fiscale economie aan de Erasmus en daarna werkte ik vier jaar bij de Belastingdienst. Bij de reorganisatie die zich toen aandiende begon ik me af te vragen: vind ik dit nog wel leuk? Ik besloot de Belastingdienst te verlaten. Een collega zei toen: ‘Er zullen momenten zij dat je blij bent met die keuze, maar ook momenten van spijt. Zolang de momenten van vreugde maar overheersen, is de keuze goed geweest. Hij had gelijk. Hoe dan ook: ik ben gevraagd als door BDO in het Westland en heb de overstap gemaakt.
Ben je zo ambitieus?
Ik heb zeker ambitie. Durf groot te denken en ga er dan voor. Samen met mijn toenmalige collega Poldervaart en later Uitbeijerse hebben we gebouwd aan de positie die BDO nu in het Wetsland heeft. Daar ben ik trots op.
Wat maakt jou dat ‘Westlandser dan een Westlander’?
Ik voel me thuis in het Westland. Een streek met veel bedrijvigheid en ondernemingsgeest. Een streek die zich moet kunnen door ontwikkelen. Ik knokte harder voor de streek dan menig Westlander. De streek is het waard. Het huisvest veel innovatieve, groeiende familiebedrijven. Zowel in de tuinbouw (in de breedste zin van het woord), maar ook in de agrologistiek en bij de toeleveringsbedrijven.
Wat versta jij onder belangenbehartiging?
Ik heb me altijd ingezet voor een goed vestigingsklimaat. Dat betekent: ruimte voor bedrijven en bedrijventerreinen, maar bijvoorbeeld ook goede ontsluitingen van het gebied. Zowel over weg (onze producten gaan toch voor een groot deel over de weg), maar ook via spoor en water. Wij zijn voor een goede railverbinding. Alleen al om het talent dat we hard nodig hebben, te verleiden naar het Westland te komen. Die willen niet meer met de auto. Dat heeft ook raakvlakken met duurzaamheid: De Westland Agenda’s zijn daarvoor een mooi voorbeeld wat je met privaat publieke samenwerking kunt bereiken. Geothermie draagt echt bij aan duurzaam telen. En met het World Horti Center hebben we een plek gecreëerd waar ondernemers, onderzoek, onderwijs en overheid elkaar ontmoeten.
Je was bestuurlijk behoorlijk actief...
Iets wat in de familie zit. Zowel mijn opa, mijn vader en mijn broer zijn bestuurlijk actief dan wel actief geweest. Ik vind ook dat je als ondernemer je maatschappelijke verantwoordelijkheid moet nemen. Dat betekent bestuurlijk en financieel bijdragen aan het gebied waar je opereert. Ik begon bij de Industriële Kring Naaldwijk en de Federatie Bedrijfsleven Westland. Door de samenwerking van deze Federatie met VNO NCW West hebben we uniek platform gecreëerd. In de kernen lokale actieve ondernemersverenigingen, maar bovenlokaal één krachtige spreekbuis. Die éénwording is iets waar ik trots op ben. Net als op mijn rol bij Naaldwijk 800 en Green Meets Port. Overigens, in al de dingen die ik doe komen twee zaken terug: het moet nuttig, leerzaam zijn maar het moet ook gezellig zijn.
Dat gold ook voor je werk bij LTC Naaldwijk?
Daar geldt dezelfde grondgedachte. Bestuurlijk hebben we ingezet op een gezellig, bruisend verengingsleven waar jaarrond onder alle weersomstandigheden getennist kan worden, maar ook voor de realisatie van een vereniging waar het voor de jeugd leuk is maar waar zij tennis-technisch ook een goede opleiding krijgen. En dat leidde uiteindelijk tot resultaten. In 2016 werd onze jeugd landskampioen en vorig jaar onze senioren.
Speel je zelf een beetje?
Ik vind het wel leuk om te doen. Maar dat was niet de enige reden om me in te zetten voor LTC. Helaas is een dochter van ons, Lauren, verongelukt. Zij was een talentvol tennisster. Ik heb toen besloten de vereniging en de sport mijn bestuurlijke inzet niet te onthouden. Vandaar mijn bestuurlijke inzet voor deze mooie vereniging.
Ambitie is dus niet het enige dat jou drijft...
Om dingen te bereiken heb je daadkracht en slagkracht nodig, maar zeker ook empathie. De kunst om je in een ander te verplaatsen. Zo creëer je draagvlak. Ik ben iemand van het overleg. Van het zoeken naar consensus. Er zijn maar weinig mensen die echt boos op me zijn.
Dat is een prettige gedachte waarmee je kunt vertrekken...
Dat is beter dan ‘hoera, hij is weg’, inderdaad. Nadat ik terugtrad bij BDO vond ik het ook tijd om bij VNO-NCW te stoppen. Ik vind dat je, als je daar aan het roer staat, ook actief ondernemer moet zijn. Bovendien is het goed als er een nieuwe generatie aan het roer komt. Ik ben lid van de Rotary en daar heb je het principe van een intredend, acterend en uittredend voorzitter. Dat vind ik een goed principe, zo wordt de overdracht soepel geregeld.
En wat ga jij dan doen?
Ik heb er geen problemen mee om vanaf nu wat vaker lekker door de bergen te gaan wandelen in Oostenrijk. Maar ik zal hier en daar best nog een handje toesteken en ik blijf nog actief voor het World Horti Center. Niks doen past niet bij me!
Op de pijp met is naar een idee van Peter en Ton van Zeijl.
