Ploegentijdrit Maasdijk lijkt verleden tijd na tien jaar
Als Yorick van Velthoven zondagmorgen om iets over elf uur als vierde man van team ‘Pilsnekken Van Scheijndel’ over de finishlijn komt, houdt feestorkest De Herremenie net twee minuten stilte. Veel symbolischer kan het niet: met de binnenkomst van de laatste ploeg op het parcours wordt ook de Maasdijkse ploegentijdrit ten grave gedragen. Ondanks het tienjarige succes dienden zich bij organisatoren Niels van Geest en Dennis Zeeman geen opvolgers aan.
Hoe zeer het evenement leeft in het Westland bleek wel uit de snelheid waarmee alsnog een volwaardig deelnemersveld kon worden opgetrommeld. In het warme najaarszonnetje maakten toch nog 33 teams hun opwachting aan de Lange Kruisweg. Dat was aanzienlijk meer dan waar Van Geest en Zeeman een week terug op hadden gehoopt. Toen stond de teller pas op 7 deelnemende ploegen, omdat de beslissing om het event in coronatijd toch te laten doorgaan pas op het allerlaatste moment is genomen. In voorgaande jaren was er al weken vooraf sprake van ‘ploegentijdritkoorts’ in het Westland, met de strijdkreet ‘Amai ‘t is koers’ prominent op een billboard langs de Maasdijk.
Verschraling
Ook de tiende editie werd een succes, maar tot een vervolg komt het vermoedelijk niet. Dat betekent na vele jaren het einde van de ploegentijdrit. Vóór de Maasdijkse jaren tekende WWV jarenlang voor de organisatie, met een route die deels door Midden-Delfland voerde. Een verdere verschraling van het wedstrijdaanbod ligt op de loer. Ook de rondjes om de kerk in de Westlandse dorpen hebben tegenwind door vergrijzende organisaties en toenemende regeldruk.
Van vergrijzing is bij Van Geest en Zeeman geen sprake: beide zijn dertigers. Niels van Geest: “Maar als ik naar mezelf kijk: ik heb het druk met werk en gezin. Toen wij het overnamen waren we 22 en 25 jaar oud, dan is het anders. Het is mooi geweest na tien jaar. Het wordt tijd voor vernieuwing, voor een paar jonge gasten die het evenement verder willen doorontwikkelen. Er waren wel wat mensen die informatie wilden over de organisatie, maar ik vermoed dat het afgelopen is. Dóódzonde.”
Gebroken sleutelbeen
De ploegentijdrit is ook geliefd door de niet geheel alcoholvrije ‘afterparty’ die meestal tot vijf, zes uur ‘s middags duurt. Overigens liep dat dit jaar voor een van de deelnemers niet goed af. Die stapte in wankele toestand op de fiets om huiswaarts te gaan, raakte al bij het oversteken bij de sporthal een paal en moest met een gebroken sleutelbeen worden afgevoerd. Veel verder dan de Pettendijk kwam de ambulance niet: daar werd de ongelukkige deelnemer ook nog geramd door een automobilist, waardoor er een nieuwe ambulance moest komen.
Bij de dames ging de winst naar team Slipstream (39,369 km per uur), gevolgd door Team Tommies, de A-trimmers zagen team Onings (45,126 km) als snelste rond gaan, waardoor kopman Roy Olierook nog net op tijd thuis was voor de bevalling van zoon Wessel. Bij de B-trimmers eindigde Ter Laak-Alpine Sport-Jansen (44,346 km) bovenaan.
