Geen Keti Koti in Alphen
26 juli 1581. De gemiddelde Nederlander zegt deze datum niets. Het is echter de datum waarop de Nederlanden de feitelijke onafhankelijkheid uitriepen. We zijn daarmee een van de oudste landen ter wereld. Onze onafhankelijkheid, bevestigd in het Plakkaat van Verlatinghe, vieren we niet. In elk geval, niet dat ik weet.
1 juli 1863. De gemiddelde Nederlander zegt deze datum niets. Het is echter de datum waarop Nederland de slavernij afschafte in Suriname en op de Nederlandse Antillen. We zijn daarmee een van latere landen die de slavernij afschafte. De afschaffing van de slavernij, Keti Koti, moet echter wel een nationale feestdag worden in Nederland, vindt een aantal burgemeesters en organisaties. Afkomstig uit Amsterdam en Rotterdam.
Of er veel belangstelling is voor Keti Koti in Alphen, durf ik niet te stellen. Feit is dat er geen aanvragen bij de gemeente Alphen zijn binnen gekomen. Op vrijdag 1 juli mailde ze: ‘Er zijn bij ons geen aanvragen voor het organiseren van activiteiten ingediend.’
Dat verbaasde mij niet om eerlijk te zijn. Hoewel het een sympathiek gebaar naar Nederlanders van Surinaamse en Antilliaanse afkomst is, zijn nationale feestdagen vaak feestdagen die bij ons als collectief leven. Neem bijvoorbeeld Koningsdag, de paasdagen en de kerstdagen. 5 mei, de datum waarop we zijn bevrijd, is een nationale feestdag. Toch zijn we slechts een keer in de vijf jaar vrij. Op Nationale Dodenherdenking zijn we niet vrij. En op 26 juli vieren we helemaal niets. Conclusie: we vieren nauwelijks historische gebeurtenissen die voor ons allemaal gelden.
Dat we juist als alle Nederlanders: blank, zwart en alles ertussenin, een vuist kunnen maken tegen het slavernijverleden van Nederland is helemaal waar. Keti Koti wordt echter geforceerd tot nationale feestdag gebombardeerd vind ik. AD-columniste Debby Gerritsen spande de kroon. Gerritsen sloeg wild om zich heen in haar argumentatie in meerdere opzichten door in een kladversie (ja, ja) te stellen dat ‘de Holocaust verbleekt bij de gigantische impact van onze koloniale slavernij’. Haar misbruik en marginalisatie van de systematische massamoord op zes miljoen Joden om een punt te maken, raakte kant noch wal. Allereerst leeft de Tweede Wereldoorlog in ons collectief geheugen. Nederland werd door Hitler-Duitsland aangevallen en werd vijf jaar bezet. Verder is ongeveer 75 procent van de Nederlandse Joden uitgemoord. Hoewel de slavernijperiode zonder meer een zwarte bladzijde in de Nederlandse geschiedenis is, was het geen genocide. Ook had iedere Nederlander te lijden onder de bezetting van de nazi’s, terwijl maar een kleine groep Nederlanders rijk werd door de slavernij en een actieve rol daarin had.
Het herdenken van het slavernijverleden is een goede zaak en dat gebeurt sinds 2002 in Amsterdam. Als Keti Koti een nationale feestdag wordt, moeten we andere historische gebeurtenissen ook bekijken. En vooral debatteren op basis van argumenten in plaats van roeptoeteren.
Bart van der Spek is redactiecoördinator.
