‘Ik vind dat je elkaar het podium moet gunnen, ondanks de politieke verschillen’

Door Marcel van Stigt    

Hoofdschuddend heeft de 54-jarige Oostzaner de recente perikelen in Den Haag gevolgd. Nog niet eens de val van het kabinet, maar met name de manier waarop in de Tweede Kamer al geruime tijd wordt gecommuniceerd. “Het gaat meer over poppetjes, over wat mensen fout doen, dan over inhoud. Gesprekken zouden moeten gaan over inhoud, over waar we naartoe willen. En politici mogen best wat meer waardering naar elkaar uitspreken.” 

Nee, zijn stijl is het niet, dat op de man spelen. En op provinciaal niveau, als vicevoorzitter van Provinciale Staten, gaat hij het anders doen. In zijn functie vervangt hij de Commissaris van de Koning als die is verhinderd en in de praktijk zal dat nog best vaak voorkomen. “Officieus ben ik vorige week al begonnen en ik vul deze functie a-politiek, onpartijdig in. Ik vind dat je elkaar het podium moet gunnen, ondanks de politieke verschillen. Ik geloof in democratie en streef naar samenwerken in een goede sfeer, ben meer verbinder dan scherpslijper.” 

Zijn interesse in politiek heeft Jaap Hollebeek nooit voor zichzelf gehouden. Hij is afkomstig uit een sociaaldemocratisch nest, zoals hij dat zelf noemt, en hecht verder aan persoonlijke vrijheid. Ook de natuur en dieren draagt hij een warm hart toe, waarmee zijn lidmaatschap van de Partij voor de Dieren is verklaard. “Dit laatste is overstijgend. Eigenlijk zou er een groene middenpartij moeten zijn. Maar waar het mij om gaat is het opkomen voor het kwetsbare. We willen allemaal economisch groeien op een bolletje dat niet meegroeit. En de klimaatproblemen worden groter en zijn extremer. Enerzijds maak ik me daar geen zorgen over, want dat bolletje blijft toch wel gewoon draaien, maar anderzijds maak ik me wel zorgen vanwege het leed; verschillende soorten die op aarde leven gaan het moeilijk krijgen.” 

Lijdzaam toezien is voor Hollebeek geen optie. Het is altijd zijn ambitie geweest politiek actief te worden. Niet lid worden van een partij en het laten bij de jaarlijkse contributiebetaling, maar echt meedoen. Het heeft in 2014 geleid tot zijn aanmelding bij de werkgroep Zaanstreek van de Partij voor de Dieren, twee jaar later gevolgd door zijn toetreding in het afdelingsbestuur. Tot 30 september dit jaar is hij daar voorzitter. 

Zijn ambities reikten verder en hij wilde statenlid worden, om zich bezig te kunnen houden met het fysieke domein. Niet dat hij iets zocht om zijn tijd in te vullen, want als ZZP’er in het onderwijs en medewerker in de horecagroothandel zat zijn agenda al aardig vol. In 2019 mocht hij het beleven dat hij statenlid voor zijn partij werd. Hij was nummer drie op de lijst en omdat de partij goed was voor drie zetels kon hij mooi aan de provinciale tafel aanschuiven.  

Als nieuweling voelde het voor hem heel natuurlijk, wat werd bevestigd door de geluiden die hij om zich heen hoorde. ‘Alsof je hier al jaren zit’, riepen statenleden regelmatig. Dat hij een graag gezien statenlid is werd ook onderstreept toen diverse leden aan het eind van de bestuurstermijn afzwaaiden en volgens goede gewoonte een afscheidswoordje spraken. “Mijn naam is toen vaak genoemd, om me te bedanken”, vertelt hij, overigens zonder zichzelf op de borst te roffelen. “Na afloop kwam de Commissaris van de Koning naar me toe. ‘Je bent wel populair, hé?’, zei hij. Toen vertelde ik hem dat hij zelf heeft gezegd: blijf altijd jezelf. Deze tip heb ik ter harte genomen.” 

Toen ook de vorige vicevoorzitter stopte en er een opvolger moest komen heeft Jaap Hollebeek zich aangeboden. Hij werd kandidaat nummer twee, iets wat niet met zijn ambitie strookte. Vergelijk het maar met de vierde man bij het voetbal; geen functie om warm voor te lopen. Hij zat nu eenmaal niet in de coalitie, waardoor de keus niet op de eerste plaats op hem zou vallen. 

Maar het kwam allemaal goed. “Bij de presentatie van het coalitieakkoord is bepaald dat de vacature van vicevoorzitter ook open zou staan voor kandidaten uit de oppositie. Ik ben gaan rondbellen om te vragen hoe de oppositiepartijen tegenover mijn kandidatuur stonden en dat werd unaniem gesteund. De coalitie is daarin meegegaan.” 

En dus vervult Jaap Hollebeek de functie die hij graag wilde. Maar hiermee is het nog niet klaar. In de toekomst zou hij graag gedeputeerde willen worden of wethouder van een grote stad. Als hij maar mensen bij elkaar kan brengen, bruggen kan bouwen, meebesturen. Want dat is wat hij het liefste doet.