Wereldkankerdag: De levenskracht van Jacky

Willem Brand

Het begon op haar tiende, toen ze zo’n last van haar bovenkaak had dat haar tandarts ten langen leste een stel kiezen trok. “Het werd op het psychische gegooid, pas na een traject van anderhalf jaar langs internist en neuroloog kwam men erachter dat ik een zeldzame spiertumor had. De eerste vier chemokuren sloegen niet aan, waarna er is overgegaan op zwaardere. Naast chemo kreeg ik ook bestralingen, waardoor mijn zicht en gehoor minder werden.” Een ander gevolg was dat door de behandelingen de groeihormonen werden aangetast en haar groei stokte.

Afdeling Oncologie

Jacky had drie jaar basisschool gemist. Erna zat ze twee jaar op een school voor blinden- en slechtzienden. “Ik kon lekker mijn neus tegen ’t papier houden, daar deed niemand moeilijk over”, zegt ze terugkijkend. Het lukte haar ook om in vier jaar MAVO3 te halen, en ook slaagde ze voor MBO sociaal-pedagogisch werk. “Mijn ambitie was om op de afdeling Oncologie van een kinderziekenhuis te gaan werken. Dat is er nooit van gekomen.”

Jacky over die schooljaren: “Ik tekende graag en genoot van het leven. Ik fietste ook veel, omdat een kinderarts had gezegd dat ik nog een keer kanker niet zou overleven. Ik wilde sterk worden en fietste vanuit Spaarndam naar ’t Kopje van Bloemendaal. Als ik boven was, voelde dat elke keer als een overwinning.” Op haar 25ste sloeg het noodlot toe. “Ik werd steeds vermoeider en ben van mijn kamer in Weesp terug naar mijn ouders gegaan. Daar werd ik met open armen ontvangen.”

Wereldkankerdag: Niet psychisch

“De kinderarts zei dat ’t psychisch was, maar ik voelde me goed en stond op eigen benen. Ik ging uit en was totaal niet bezig met mijn verleden. Op een avond viel tijdens het tanden poetsen een kies uit mijn mond en het deed niet eens pijn. De tumor bleek er meer dan een jaar te zitten. De bottumor was echter niet op de MRI-scan te zien, maar wel via een CT-scan. De arts gaf me nog twee jaar en raadde een operatie af.”

De tumor drukte haar oog omhoog en ook ging haar mond anders staan. Bij een second opinion hoorde ze dat de tumor bijna op haar slaap drukte. Een operatie gaf haar een kleine kans. De dag voor de grote ingreep bad ze tot God. “Ik geloof dat er meer is dan dit leven. Dat gaf me rust. Voor mijn ouders en wat vrienden had ik brieven geschreven. Ik wist dat ik een tijdbom in mijn hoofd had, alleen niet wanneer die zou afgaan.”

Schilderen

Ze besloot zich te laten opereren. Gevolg was wel dat naast de tumor ook haar gehemelte, haar bovenkaak, haar rechteroog en oogkas werden verwijderd. Ze moest opnieuw leren praten en eten. Ook haar smaak- en geurzin gingen achteruit. Op dit moment heeft ze nog maar 15% zicht in haar linkeroog. Jacky: “Schilderen geeft ontspanning maar kost ook veel inspanning. Bloemen maken me vrolijk, er zit veel contrast in en ze voelen zacht of prikken. Ik moest mezelf, mijn nieuwe ik, accepteren, maar merkte dat ik anders behandeld werd. Alsof ik verstandelijk iets mankeerde.”

Op haar dertigste werd ze verliefd. Hoe moet dat nou, dacht ze, voor het eerst samen wakker worden. Zit mijn haar nog wel voor mijn gezicht, en hoe moet je zoenen? Tien jaar later is hij nog steeds in haar leven. Binnenkort start Jacky een actie voor KIKA. Zij stelt dan drie schilderijen beschikbaar. Meer info volgt op www.flowerpowerart.nl.

Wereldkankerdag

Ieder jaar wordt op 4 februari wereldwijd stilgestaan bij kanker. KWF: “Juist nu is het belangrijk dat we oog blijven houden voor de impact van kanker. En dat mensen met kanker en hun naasten de weg weten te vinden naar coronaproof zorg en ondersteuning.”

Ter gelegenheid van Wereldkankerdag kleuren diverse locaties in Haarlem paars.

Kijk voor meer informatie over Wereldkankerdag op Kwf.nl/wereldkankerdag.