Canon van Vlaardingen: De strijd tegen het water
De bewoners van ons gebied moeten eeuwenlang letterlijk het hoofd boven water zien te houden. Dat water komt van verschillende kanten; de zee, de rivier, het achterland en de lucht. De polders buiten het stadje moeten droog blijven voor landbouw en veeteelt. Al voor de komst van de Romeinen legt men dammen en mogelijk zelfs dijken aan. Bij Vijfsluizen treffen archeologen een op een dijk gelijkend aardlichaam uit de ijzertijd aan, dat zomaar weleens de oudste dijk van Nederland zou kunnen zijn!
Op Hoogstad vindt men verschillende dammen en ook duikers. De toenmalige - slimme - bewoners maakten van twee uitgeholde boomstammen een duiker met een klep, zodat het water wel uít de polder kon stromen, maar niet erin. Nadat de Romeinen vertrokken zijn, wordt het gebied natter.
In 1134 en 1163/1164 zijn er twee grote overstromingen. De voor het graafschap Holland meest dramatische is de Sint Thomasvloed; op 21 december 1163 verdwijnt Vlaardingen vrijwel volledig onder water. Door deze ramp verliest Vlaardingen haar positie als een van de belangrijke plaatsen in het graafschap. Dit is de aanleiding om de rivier weer meer de ruimte te geven: men legt de dijk terug landinwaarts. Zo ontstaat het huidige dijktracé van Maassluissedijk, Hoogstraat en Kortedijk.
In 1248 is het weer raak: de dijken van de nieuwe inpolderingen bij Kethel/Babberspolder breken en de zeevissen zwemmen tot aan Delft!
In 1494 komt het water tot de kerkheuvel, waarbij deze afspoelt. Hierbij komen er ‘dooden, die daer eertijts begraven zijn in uytgehouden boomen’ aan het licht. De Vettenoordsepolder, die sinds de tweede helft van de zestiende eeuw ingepolderd is, overstroomt in 1775. Het water stijgt dan tot aan de Maassluissedijk.
Ook in de twintigste eeuw zijn er af en toe overstromingen: in 1928 (Aalkeet Binnenpolder), in 1938 (Groot Visserijplein) en in 1964 (Groeneweg). Tijdens de Watersnoodramp van 1953 staat het water tot aan de spoorlijn.
Tegenwoordig is Vlaardingen beter beschermd. De dijken zijn hoger en de Maeslantkering bij Hoek van Holland sluit bij hoge waterstanden. Dat neemt niet weg, dat het ook nu nog regelmatig voorkomt dat de Vlaardingse havenkades blank komen te staan. Dit omdat de Maeslantkering - en behoeve van de Rotterdamse haven - pas sluit bij hogere waterstanden dan de laagste kades van Vlaardingen. De uitgebreide versies:www.canonvannederland.nl/nl/zuid-holland/vlaardingen.
Canon van Vlaardingen
