Column Kees de Bakker: ‘Over beeldhouwer Guust Persoon’

Cultuur
Beeld Teun de Jager (in miniformaat) van Guust Persoon bij het grote Klimduin
Beeld Teun de Jager (in miniformaat) van Guust Persoon bij het grote Klimduin (Foto: Hans Brouwers/Habrofotografie)

De nieuwe column van Kees de Bakker gaat over Guust Persoon, de beeldhouwer van het beeld van Teun de Jager. Begin 2025 komt het bronzen beeld van Teun de Jager op het plein voor het grote Klimduin.

Beeldhouwer Guust Persoon: ‘Kinderen moeten op Veldin, de hond van Teun, kunnen zitten. Zonder sokkel houd je het laagdrempelig en toegankelijk’

37 jaar geleden moet het idee voor een beeld van Teun de Jager in mijn hoofd zijn opgekomen toen we in de 19e eeuw-reeks als eerste deel de uitgave Teun de Jager in 1987 uitbrachten, met een inleiding van Peter van Zonneveld. Er moest niet alleen een beeld komen, maar ook een plein. Het werd toen een school. Ik doe het deeltje cadeau aan beeldhouwer Guust Persoon, die ermee verguld is, want hij legt een heuse Teun de Jager-verzameling aan, zoals een geïllustreerde Camera Obscura. Dus krijg ik in mijn koffie een lepeltje van de voormalige herberg Teun de Jager, nu Heel en Al. Om zijn collectie compleet te maken geef ik hem ook Hier is zon, zee en zand uit 2018, waarin Peter van Zonnevelds verhaal over Nicolaas Beets, Hanny Alders’ uitleg over de twee liederen over Nicolaas Beets en Teun de Jager die ze op 8 februari 1990 heeft gespeeld in De Oorsprong met haar muziekgroep het Kaas- en Broodvolk. En mijn hertaling van Teun, eerder verschenen in Hier schijnt de zon uit 2003, met schrijvers uit Schoorl, Groet en Camperduin.


Guust Persoon met zijn Teun de Jager-collectie - (Foto: Arian de Rijk)

Openbare kunst

Arian de Rijk en ik, lid van de historische werkgroep beeld en wandelroute Teun de Jager, bezoeken Guust Persoon, de beeldhouwer uit Driehuis die volop bezig is met het beeld dat begin 2025 wordt geïnstalleerd. Guust las de mogelijkheid om in tekenen op Boknet, een prikbord voor openbare opdrachten. Voor hem sprong die opdracht eruit en strookt ook met zijn idee over openbare kunst. Inspiratie zijn de Hildebrandbeelden in de Haarlemmer Hout, waar hij toen woonde. Hij vindt het beeld van Jan Bronner van Teun ook niet stroken met het romantische beeld dat in de opdracht staat. ‘Kinderen moeten op Teuns hond Veldin kunnen zitten. Zonder sokkel houd je het laagdrempelig en toegankelijk.’ Bepalend is voor hem Beets’ verhaal over Teun. Hij concurreerde met het werk van collega Pauline Bakker die ook een ontwerp inzond. Haar werk kende hij minder dan dat van Marieke van der Meer, die hij kent van de ‘Meta maze’ van Doloris in Tilburg. De bevolking van Schoorl en Groet kon een stem uitbrengen op deze drie ontwerpen. Het beeld van Guust kwam zijn beeld kwam als nummer een uit de bus.


Guust Persoon met zijn Teun de Jager-collectie - (Foto: Arian de Rijk)

Mooi vindt Guus het dat zijn beeld ‘Zaaien in de Schaduw’ uit 2015 te zien was op de tentoonstelling ‘Goeie grond’ van 1 tot 3 september in Museum Kennemerland en dat zijn beeld stond op de poster. Guust blijkt verrassend veelzijdig te zijn. Hij schildert. Maakte beelden van hout, is decorbouwer en betrokken bij dierentuinen (Artis, het leeuwenhok) en pretparken. De leeuwen hadden eerst een klein hokje maar hebben nu een tienmaal zo groot oppervlak als leefruimte, een groot verschil.

Bronsgieter

Het proces van het beeld gaat in fasen voordat de bronsgieter het echt af heeft. De mal is aanvankelijk van gips, het patineren volgt later. Guust heeft het meeste werk gedaan op de werkplaats van de bronsgieter Gerard Dielemans in Tilburg, die hij ook leerde kennen via de ‘Meta maze’ van Doloris in Tilburg. Eerst moet alles in klei worden verbeeld. Hij wil er een expressief beeld van maken, het moest eruit springen. Hij heeft oog voor details. Zo komt hij op het idee op de hoed van Teun te baseren op de Teun uit Aap, Noot, Mies. Het beeld moet levensecht worden. Handen, benen, voeten, worden later als het van brons is aan elkaar gelast. Het gietproces bepaalt de volgende stap. Oog voor detail zie je ook uit de hand van Teun die de kopjes van de twee geschoten patrijzen vasthoudt. Teun is gefixeerd op de wens om de patrijzen te schieten. Dat zijn geliefde Sijtje zal sterven en hij kort daarna, kan hij nog niet bevroeden.

Voor de zomer moet het beeld af zijn. De kleur van het beeld is nog ongewis, wie weet wordt het bronsgroen. Zover is het nog niet. We wachten het met enige spanning af. Mijn hoop was gevestigd op 2024, maar na 37 jaar lobbyen is het ook mooi als het beeld een jaar later komt.

Kees de Bakker