De andere blik van Chris en Jurriaan Hoefsmit in Raarlem
HAARLEM - De schoonheid van de stad was dit keer niet het onderwerp. Die hebben Chris en Jurriaan al vastgelegd in eerdere fotoboeken. Niet het mooie maar het onverwachte, het absurdistische, het onderwerp. Chris: “We zijn nogal van het wandelen en tegelijk kijken. Mensen maken veel stedentrips. Voor mij is het mooiste museum die tussen de musea.”
Jarenlang konden Haarlemmers digitaal genieten van het Raarlems Dagblad, de blogs van de inmiddels uit Haarlem verhuisde Marius Jaspers. De blogger zal zeker opkijken van de wonderlijke wereld bezien door de ogen van vader en zoon Hoefsmit.
Soms ben je net te laat
Chris: “Het is een generatieding. Mijn vader had fotozaak Riejo op de Rijksstraatweg. Hij maakte veel trouwreportages en was de eerste die staatsieportretten in een park maakte. Eind jaren 60 heb ik meegelopen. Later leerde ik René Vermeulen kennen, die maakte trouwreportages op een autosloperij. In de jaren 70 kon alles.” Situaties in scènes zetten was er in het Raarlem niet bij. Chris: “Soms ben je met straatfotografie net te laat”
Stok achter de deur
Beiden doen veel commerciële opdrachten. Boeken doen ze erbij. Maar dan gaan ze er ook helemaal voor. “Ik verzin het en het jaar erop moet het klaar. Dat zorgt voor een stok achter de deur.” Jurriaan: “Hij gaat altijd door hoe druk we het ook hebben.” Heel Haarlem was het onderwerp. Chris: “In sommige wijken kom je veel gekke dingen tegen. Er zijn ook buurten waarvan je denkt`: ’t zou bijzonder zijn als ik hier wat gekkigheid tegenkwam.”
Anders kijken
De boodschap achter het boek ‘Raarlem’ is eigenlijk: kijk en verwonder je. Vandaar ook dat ze Hannes Kuiper en Christien Peursum hadden uitgenodigd om samen het eerste exemplaar in ontvangst te nemen. Chris: “Hannes en Christien kijken net even anders. Nee, ze staan niet in het boek. Dat had goed gekund.” Waarom de titel? Jurriaan: “Het dekt de lading en valt ook op.”
