Maar bij de pakken neerzitten doet hij niet. “Ik ben dankbaar voor wat ik nog kan: creatief zijn.” Hij gaat driemaal per week naar Kunst om de Hoek op de Koudenhorn, voor hem ook letterlijk om de hoek.

Gerbrand groeide op in de Vijfhoek. “Mijn vader was koster van de Nieuwe Kerk. Ik heb een gelukkige jeugd gehad, ik speelde poppenkast voor de kinderen uit de buurt.” Na de Grafische School werkte hij bij Spaarnestad, later ging hij ondernemen. Fotografie is zijn hele leven al een grote hobby.

‘Geld is niet belangrijk, alleen als je er iets zinnigs mee kan doen’

In Friesland had hij een groothandel in gereedschap. In Haarlem bouwde hij zijn bedrijf The Pied Piper op. Op de Firato, een tentoonstelling voor audioapparatuur, hoorde hij Zwitserse luidsprekers. Een mooi geluid, dacht hij, maar het kan beter. Met zijn zelfontwikkelde luidsprekers had hij goud in handen. Hij verkocht er duizenden waaronder tien aan de rijkste man van Nederland, John Fentener van Vlissingen, voor de manege van zijn vriendin. Maar ook Wibi Soerjadi, Paul de Leeuw, Marco Bakker en Louis van Dijk liepen ermee weg. Hij had alleen een gat in de hand en stopte zijn geld o.a. in sponsoring van het Aura Trio en het persen van cd’s die niet verkochten. “Geld is niet belangrijk, alleen als je er iets zinnigs mee kan doen.”

Muze Mieke

De grootste reden van zijn infarct was stress. Hij hield te veel ballen in de lucht. Altijd besognes met banken en fabrikanten.

Dan lag er in Rotterdam een schip met tienduizend tweeters (= luidsprekers voor hoge tonen) en had hij geen geld om ze in te klaren. Verkocht hij zijn auto maar en ging hij op de fiets. Het stranden van zijn huwelijk na 32 jaar was een klap. 

De liefde voor muze Mieke Kuiper bracht hem er weer bovenop. Hij woont nu in haar voormalige dansstudio.

 ”Ze gaf er les aan demente mensen. Bizar omdat ze zelf al vroeg die ziekte kreeg. Zeven jaar heb ik haar elke week in het verpleeghuis in Hillegom bezocht. Ik heb het vruchtgebruik tot ik in zes plankjes word weggedragen.”

Met Mieke restaureerde hij nog twee sculpturen, gemaakt door haar moeder van drijfhout en allerlei van schepen afgevallen spullen. Ze staan in zijn huis annex atelier. Gerbrand fotoshopte als eerbetoon vier van haar zilver gespoten sculpturen in het landschap van het Griekse eiland Samos. Veel van zijn eigen werk is autobiografisch: hoe om te gaan met eenzaamheid. Prachtig is zijn tekening uit 1990 van een vrouw die veranderd in een boom. Als Gerbrand fotoshop en schilderkunst vermengd is hij op zijn best.

Zijn atelier aan het Donkere Spaarne 2 zwart is te bezoeken tijdens ‘Over de brug en terug’ op 5 en 6 april.