Tineke Leering exposeert in bibliotheek Heiloo
HEILOO - 1+1=2. Maar niet altijd. “Het derde beeld ontstaat als ik twee foto’s over elkaar heen leg. Dan ontstaat soms een nieuw beeld, dat ook mij verrast.” Dat is een bescheiden statement van Tineke Leering. Haar foto’s onder de noemer ‘Het derde Beeld’ hangen goed verzorgd in de bibliotheek van Heiloo. Wie nog niet is gaan kijken: doen. Het is blijmakend, vindingrijk werk. In de ‘derde-beeld-foto’s, haar schilderij van een sneeuwklokje en nog een aantal losse foto’s zie je de signatuur van een dorpsgenoot die heel onbevangen en nieuwsgierig naar de omgeving kijkt. “Soms even ergens wachten tot een diertje of mensen het plaatje helemaal compleet maken, uiteraard anoniem.” Het plezier van kijken naar de wereld: te zien tot en met 3 december. Kijk voor de openingstijden op bibliotheekheiloo.nl.
Door Ed Bausch
Het werk van Tineke Leering is feest van fotografie
Het bijzondere is dat je zit of staat te kijken naar foto’s die logisch overkomen, op het eerste gezicht. Maar dan. De foto van de amazone op haar paard, in galop over het strand. Maar hee, wat omringt haar? Een uitvergroot blad van een plant of boom. Onmogelijk. Maar prachtig. De amazone baadt opeens in een licht van groen doordat de foto van het blad in een nieuw beeld is samengebracht met de foto van haar op het strand onder een enorme lucht. “Je zou het een vorm van schilderen kunnen noemen, werken met de beelden die ik ergens schoot.”
‘Dit is een Tineke’
Ze is al ruim tien jaar lid van HAF, de vereniging van Heilooër Amateur Fotografen en werd voor deze tentoonstelling gevraagd door de kunstcommissie van de bibliotheek. “Het leuke van de HAF is dat je onderling elkaars werk bespreekt zonder dat je weet wie de fotograaf is dan hoor je, hoe iets net nog anders had gekund. Soms zegt iemand ‘Dit is duidelijk een Tineke’.” Ze is bescheiden in het zoeken naar woorden over een handschrift. “Misschien is het mijn blik, ik kijk meestal net wat anders, naar iets anders, dat is altijd wel zo geweest.”
Deurknop werd sigaar
Heel grappig is de foto van een poster op een oud muurtje. De deurknop zit nu als een sigaar in de mond van de man op het affiche. Of kijk naar de enorme reiger, nu vermengd met het beeld van een wielrenner, hij lijkt nu een hapklaar brokje vlak voor de snavel van de reiger. Een schitterend beeld, met een ook voor Tineke onverwachte boodschap: een zonsondergang met een bleek zonnetje is nu in één scene gezet met een foto van een enorme rode bol op de Nollen, het duinpark in Den Helder met groot werk van Rudi van de Wint. Rietdekkers zijn er bezig, de ladder lijkt nu een stairway to heaven. Er lijkt iemand aan te kloppen, met de vraag: gaan we door op de ingeslagen weg of is er een betere?
De tekst loopt door onder de foto.
Foto: Ed Bausch
‘Als je kijkt dan zie je het’
‘’Ik ben dit in coronatijd gaan doen. Twee foto’s die ik op zich best goed vond leveren nu een derde beeld op waar iedereen weer iets anders in kan zien. Dat is net zo leuk als dat ik graag mijn blik laat vallen op iets onopvallends. Maar ik zie dan iets.” Kijk naar de foto van twee benen, meer zie je niet van de vrouw, in een doorkijkje naar een filmhokje. Wie was het ook alweer die zei ‘Als je kijkt dan zie je het’? “Soms ga ik elders lopen met de camera. Maar evengoed vind ik dicht bij huis een beeld dat me trekt. Soms kijk ik ook achterom. Wat was dat nou daar, wat ik zag?” Mooi initiatief van de bibliotheek, de serie exposities. En mooi dat de blik viel op het werk van Tineke Leering, opgegroeid en wonend in Heiloo.
