Molen in ruste draait door
ALKMAAR - Annet de Ruijter en Mary Brommer bezochten Cees Piet in zijn gelijknamige molen. Cees is geboren in 1962. “We arriveren te laat op onze afspraak. De Singelparkeergarage is dicht door de brand en de parkeermeter op de Singel werkt niet. We haasten ons en kloppen hijgend op de deur van de molen. Cees is een hele vrolijke man en ontvangt ons enthousiast. Zodra we een stap over de drempel zetten wanen we ons in een andere eeuw.”
De officiële naam is trouwens Molen de Groot. Gebouwd in 1769. De molen is van origine een meelmolen. De aard van de molen: meng-en malerij is ook beschermd zoals het bouwwerk een rijksmonument is . De nieuwe molen nam de plaats in van 3 kleine houten Standerdmolentjes die eerder op deze plek stonden. Die 3 kleine molentjes waren ook bedoeld voor het malen van graan tot meel. Deze molentjes waren demontabel zodat ze niet in het schootveld stonden voor de kanonnen op het Bolwerk ten tijden van een belegering. Dezelfde reden dat er geen bomen op het bolwerk stonden en daarom voor molens een ideale plek waren om ze neer te zetten; dat is nu wel anders helaas.
Stookkosten Energielabel Q
Dat de huidige molen bekend staat als de Molen van Piet heeft te maken met het feit dat Cees Piet inmiddels alweer de 4e generatie is die de wieken laat draaien. In 1884 gekocht door zijn over-overgrootvader die het na enkele jaren weer verkocht aan de gemeente. De familie kreeg het 1e recht. Rond 1900 is het woongedeelte aangebracht. In de onderste 2 woonlagen woont Cees met zijn gezin. Wonen in een molen kent nadelen zoals de ronde conische vorm en kleine ramen en waarschijnlijk energielabel Q . Maar de voordelen zijn veruit in de meerderheid. Een riante plek aan de rand van de oude binnenstad. Een prachtige omringende tuin. Het robuuste karakter van industrieel erfgoed en de culturele waarde. De molen is in ruste. “Ik draai voor de lol>prins”, zegt Cees . “Een stilstaande molen gaat eens zo snel achteruit. Stilstand is desastreuzer dan slijtage van het draaien. Dat heeft o.a. te maken met trillingen, houtworm en zetting van bewegende zaken”.
Grutterswinkeltje van moeder Piet
Cees woont al zijn hele leven in de molen. Als Cees 12 jaar is overlijd zijn vader aan darmkanker. Een verdrietige tijd. Zijn moeder is begin 40 en staat er nu alleen voor met 3 jonge kinderen. Hoe nu verder? Er moet wel brood op de plank komen. Voor een vrouw is het werk fysiek veel te zwaar en zijn moeder is niet in het bezit van een groot rijbewijs. Mevr. Piet gaat echter niet bij de zakken neerzitten. Ze heeft in het verleden al, als eerste vrouw in Nederland, haar certificaat voor molenaar gehaald. In Nederland doen de cavia, hamster, konijn, hond en kat hun intrede als huisdier. Onder in de molen start ze een winkeltje voor particuliere verkoop van klein diervoer en meel. Later werden in de molen ook andere zaken verkocht zoals peulvruchten, mueslisoorten, spijs, noten en gist. Ondanks de hulp van vrienden is het een hard werkend bestaan. In de jaren ’70-’80 was er groot achterstallig onderhoud aan de molen. Er waren lekkages en soms stond de molen noodgedwongen stil. Dit kwam doordat subsidies uit Den Haag voor groot onderhoud uitbleven. Maar Mevrouw Piet moest wel verkopen om te overleven. Een groot deel van de productie kon toen ook elektrisch gebeuren en was de redding voor het molenaarsbedrijf. Gelukkig is nu alles goed geregeld via het stadsvernieuwingsfonds van de gemeente en zijn de lijntjes veel korter. Het klein onderhoud is voor Cees.
De bunker
Aan het begin van ’t Ritsevoort staat nog een gedeelte van een telefoonbunker uit de 2e wereldoorlog. Tegen de bunker is momenteel een bloemenkiosk gebouwd. Vanuit de bunker kon de bezetter razendsnel in contact treden met de verscheidene legeronderdelen in de regio. Met de Duitse manschappen in de bunkers langs de kust en op vele controleposten. Na de 2e wereldoorlog gaf de gemeente opdracht om een andere bunker langs de oprit te slopen. Hierbij kwam een opzichter van de gemeente om het leven. Vanaf de stelling van de molen had hij namelijk goed zicht op de sloopwerkzaamheden. Bij de controle in de ochtend kwam de wind uit het westen. De wind ging die dag ruimen. Als de wind draait dan verplaatsen de wieken mee. In de middag liep de opzichter nietsvermoedend de deur op de stelling uit en kreeg een enorme klap van de molenwiek en zwiepte op de veste.
Storm 1976
De storm van 1976 was een zeer zware storm die in de nacht van 2-3 januari over ons land trok. De schade door de storm was enorm. Langs de kust was veel duinafslag en ook veel dijken raakten beschadigd. De storm liet de familie Piet ook behoorlijk schrikken. Windstoten met orkaankracht gaven een enorme druk op de wieken. Hierdoor ging de kap, met een gewicht van 20 ton, dansen. De kap werd opgetild en bracht ernstige schade aan de rolvloer, het mechanisme waar de kap op draait. De rolvloer is toen vervangen door een zogenaamd Engels kruiwerk waarbij ook bevestigingen gemaakt zijn om de kap te borgen kan worden. Gelukkig maar.
Opleiding tot molenaar
Cees Piet is huisvader, ondernemer en molenaar. Hij heeft het vak geleerd in zijn jeugd door te observeren en mee te helpen. Dagelijks aanschouwde hij de werkzaamheden van zijn ouders. En leerde het vak tot in detail. Van zijn moeder moest hij ook stage lopen op een andere molen. Dat werd Korenmolen ’t Roode Hert aan de Frieseweg in Oudorp bij Arie Berkhout. Cees heeft geen officieel papiertje. Het vak van molenaar is hem met de paplepel ingegoten. Een opleiding tot molenaar duurt momenteel ongeveer 3 jaar. Je moet dan alle type molens kunnen beheersen onder alle weersomstandigheden.
De molen kent twee open dagen per jaar. De Open Monumentendag (tweede zaterdag van september) en de Nationale Molendag (tweede zaterdag in mei) . Na Corona opent Cees Piet de deuren weer voor deze fantastisch gezellige dagen.
