Vrijwilliger Aria: ‘Helemaal weg van mensen in Amadeushuis’

Nieuws
Vrijwilligster Aria van Doorn (li) maakt een praatje met bewoonster Nel de Blaeij: ‘Ik kijk er iedere keer weer naar uit.’
Vrijwilligster Aria van Doorn (li) maakt een praatje met bewoonster Nel de Blaeij: ‘Ik kijk er iedere keer weer naar uit.’ (Foto: Marieke Roggeveen)

Je ziet ze niet altijd, maar ze zijn er wel: mensen die, vaak naast hun werk, studie of dagelijkse bezigheden, iets extra’s doen voor de samenleving. Wat doen zij? Wat is hun reden om zich belangeloos in te zetten voor de ander, een goed doel, vereniging of organisatie? En hoe tevreden zijn zij ermee?

Door Marieke Roggeveen

ALPHEN – “Het is puur toevallig dat ik als vrijwilligster bij het Amadeushuis ben gaan werken”, begint Aria van Doorn (75) te vertellen, “Vorig jaar april zijn wij verhuisd naar een appartement hier in de buurt en ging ik op zoek een zinvolle invulling van mijn vrije tijd. Ik las toen iets over het Amadeushuis, dit sprak mij meteen aan. Direct na de opening in juni ben ik hier twee dagdelen per week als vrijwilliger gaan werken. Hier kijk ik iedere keer weer naar uit.”

‘Elke keer blij van de blije gezichten als ik binnenkom’

Het Amadeushuis is gevestigd aan de Hofzichtstraat en biedt een warm thuis voor ouderen met de diagnose dementie. Met het voordeel van professionele zorg en servicegerichte dienstverlening binnen handbereik, zetten bewoners hun leven zoveel mogelijk voort zoals zij gewend zijn. Dat betekent dat er ook studio’s voor echtparen zijn. Bewoners hebben een eigen comfortabele studio en bepalen zelf of ze het gezelschap van medebewoners opzoeken en/of meedoen aan sociale activiteiten. Het Amadeushuis heeft drie locaties: in Bergambacht, Alphen aan den Rijn en Waarder. In Bergschenhoek is de vierde locatie in aanbouw.

‘Ik zet koffie, maak een praatje, bekijk foto’s met de bewoners’

“Toen ik begon, waren er acht bewoners. Dit zijn er nu vierentwintig”, vervolgt Van Doorn, “maandagavond ben ik hier van zeven tot negen uur, en donderdagmiddag van twee tot vier uur. Elke keer word ik blij als ik de blije gezichten zie als ik binnenkom. Ik ben helemaal weg van de mensen hier, ik heb met iedereen een klik. Ik heb geen vast programma: ik zet koffie, maak een praatje, bekijk foto’s met de bewoners, doe een spelletje met ze, of ik ga een eindje met ze wandelen. Inmiddels heb ik ook een breiclubje opgericht. Dit vinden ze ook heel leuk om te doen.”

‘Amadeushuis is vernoemd naar componist Mozart’

Het Amadeushuis is vernoemd naar de componist Wolfgang Amadeus Mozart. Bij mensen met dementie kan muziek vergeten herinneringen of het gevoel hiervan naar boven halen. Daarom is muziek een belangrijk instrument in het Amadeushuis. Er is ook een eigen koor, met als uitgangspunt dat iedere bewoner hier volledig zichzelf kan zijn. 

Iemand die hierover mee kan praten, is bewoonster Nel de Blaeij (81): “Ik luitster graag naar het koor, en op mijn manier zing ik de bekende liederen mee. We zingen van alles. Zelf houd ik het meest van de vroegere kinderliedjes. En van ‘Droomland’, dat vind ik het fijnst om mee te zingen. Ik heb het hier erg naar mijn zin: alles wat ik kan doen, doe ik: zwemmen, wandelen en zingen. En weet je wat ik hier ook zo bijzonder vind? Dat de kok er rekening mee houdt als ik iets niet lekker vind. Dat is toch geweldig? Ik ben echt blij dat ik hier ben.” Dat geldt ook voor Aria van Doorn: “Dit werk geeft mij veel voldoening. Het is zo dankbaar om met zoiets eenvoudigs zoveel te kunnen betekenen voor een ander. Dat ze zeggen: ‘We zitten al op je te wachten’, als je binnenkomt. Ik doe het graag, dat meen ik echt.”

Voor meer informatie: www.amadeushuis.nl