‘De meeste mensen die aangevallen worden, lopen weg, ik niet’

Ad van Dam

“Ik ben een echte Amsterdammer. In Amsterdam geboren en getogen. Ik woon inmiddels alweer 21 jaar hier in deze wijk met mijn man. In het begin vond ik dit ver weg van het centrum, net alsof je ging emigreren. Ik ben eigenlijk heel trots op deze wijk. Het is een hele mooie wijk, veel natuur, veel groen, ruim van opzet, maar je merkt dat verschillende bevolkingsgroepen helemaal langs elkaar heen leven, mensen nemen te weinig verantwoordelijkheid, zowel bewoners als ondernemers. De buurt verloederd en vervuild hier heel erg, dat vind ik zo jammer. Als ik mensen daarop aanspreek, krijg ik vaak meteen een grote mond. Of ik word zelfs uitgescholden of bedreigd. De meeste mensen die aangevallen worden, lopen weg, ik niet. Bij mij is het altijd zo, dat wanneer ik dingen zie die ik erg vind, en wanneer ik er dan niets van zeg, dan voel ik me een lafaard. Ik krijg liever een klap op mijn bek, doordat ik gezegd heb wat ik moest zeggen, dan dat ik me heel ongelukkig voel, omdat ik mijn mond niet open heb gedaan en wegkeek. Als kind is me heel veel onrecht aangedaan. Ik heb vanaf mijn geboorte in het jeugdzorg circuit gezeten, ik heb van jongs af altijd het gevoel gehad: je moet voor jezelf opkomen, je moet voor jezelf vechten, laat niet over je heenlopen. Maar zorg er ook voor, dat wat jou is aangedaan, een ander ook niet wordt aangedaan. Wanneer ik iets hoor of zie, dat me stoort, laat ik dat weten en grijp ik in. Ik weet dat ik dat soms te impulsief kan zijn, waardoor dat agressief over kan komen. Dan komen eerdere negatieve ervaringen er allemaal bij. Op zo’n moment krijg ik ook agressie terug. Dat is heel jammer. Ik wil mensen juist met elkaar verbinden, maar dat lukt helaas niet altijd.”

Pink Terrorists

“Ik ben initiatiefnemer van radiozender Pink Terrorists, dat via Salto wordt uitgezonden. De uitzendingen bestaan dit jaar tien jaar. We zijn altijd een platform geweest, wij willen positieve initiatieven een podium bieden uit onze community. In het begin waren we vooral een klaagprogramma, met mensen die door anderen in elkaar waren geslagen. Ik wilde dat niet meer. Toen lieten we mensen uit de LHBTIQ-community aan het woord over hun passie. We werden zo meer een soort doorgeefluik, meer op positieve exposure gericht. Het maken van die radio-uitzendingen zijn echt altijd het hoogtepunt van mijn week.”

Gré van Avezaath

“Gré is mijn alter ego. Zij is een ordinaire, maar liefdevolle Amsterdamse dame. Gré valt op mannen en flirt veel met van die oude mannetjes. Ik presenteer regelmatig in de rol van Gré. Dat vind ik dan gewoon leuk om te doen. Mensen doen tegen Marcel soms best afstandelijk, maar bij Gré beginnen ze ineens over hun kinderen te praten. Gré is zachter, toegankelijker en persoonlijker. Gré roept minder weerstand op en verbindt zich gemakkelijk met anderen dan Marcel. Gré is wat dat betreft veel efficiënter. Als Gré kan ik een betere versie van mezelf zijn. Maar ik moet eerlijk zeggen, ik ben als Gré wel banger dan Marcel. Ik durf als Gré niet zomaar de deur uit te gaan zonder eerst goed om me heen te hebben gekeken en dan snel mijn auto in. Wanneer ik voorbij de ring ben, voel ik me weer ontspannen en veilig.”

Vlag uit?

“Deze regenboogvlag gaan we dit jaar zeker uithangen. Ik heb toch het idee dat ik omringd ben door buren, die als er echt iets zou gebeuren, dat ze het dan voor ons op zouden nemen. Ik heb veel connecties met de buurt, op menselijk niveau, waardoor ik denk, als mensen ons het leven zuur gaan maken, omdat we een regenboogvlag ophangen, nee hoor, dat gaat niet gebeuren. Die vlag gaat uit. Ik ga het gewoon doen.”

Wil je ook geïnterviewd worden of reageren: mail naar rozeinbeeld@gmail.com.