Wouter Hubers doet het licht uit, niet het gas

Nieuws
Wouter Hubers: 'Zullen ooit de grutto’s hier terugkeren?'
Wouter Hubers: 'Zullen ooit de grutto’s hier terugkeren?' (Foto: Ed Bausch)

BERGEN - Vanaf het begin was hij erbij betrokken. Toch is Wouter Hubers pas een jaar voorzitter. En nu is hij degene die het licht uit doet. Niet het gas. “Nee, dat blijft diep onder de grond in de Bergermeer. Maar wij hebben er met de stichting Gasalarm 2 zeer zeker aan bijgedragen dat het nu niet onveilig is. Dat het risico op bevingen nu kleiner is.” 

door Ed Bausch

Hubers kijkt vanuit zijn huis uit over de landerijen achter het Bergense paddenpad. Daarnaast en daarachter ligt de Bergermeer. De Nesdijk en de Bergerweg schermden die aan de ene kant af, aan de andere kant de duinen. Door het gebied heen meanderen prachtige stroompjes, kleine riviertjes. Een groot deel van de westkant van de Bergermeer is ontoegankelijk. Dat is het gebied van de voormalige gasbel en de huidige opslag, die overigens onder de grond nog veel verder doorloopt.

Grootste gasopslag Europa

In 2009 presenteerde het in Abu Dhabi gevestigde energieconcern Taqa een plan voor de grootste gasopslag van Europa in de Bergermeer. Een enorme internationale gashandelrotonde in dat lieflijke dorpje bij de duinen. Daar lag een leeg gasveld. En dat zou dan af en toe vol lopen met gas, tot er weer een koper was en zo voort. Maar zoiets is een heel ander verhaal dan een vol of een leeg gasveld. En bovendien waren er serieuze bevingen geweest in 1994 en 2001, ongeveer op dezelfde schaal als Groningen, 3,6 op de schaal van Richter, alleen minder schadelijk vanwege de andere grond en diepte.

Kennis verwerven

De antwoorden van Taqa in 2009 waren voor velen ontoereikend. De eventuele bevingen zouden ervaren kunnen worden als de trilling bij een voorbijrijdende vrachtauto. Of: “We sturen wel even een stukadoor als u een scheur meldt.” Diverse personen uit de hele gemeente wisten toen meteen: we moeten kennis verwerven, diepgaande kennis en we moeten een rechtspersoon zijn. Dat werd de stichting Gasalarm 2, voortbordurend op de actiegroep Gasalarm uit de jaren 70.

Gasalarm 2 heeft heel veel bereikt, door keihard te werken op de achtergrond. “Zeker is dat we daarmee hebben bijgedragen aan een veiliger situatie, dan als Taqa gewoon haar gang was gegaan.” En dan volgt een heel relaas over drukpercentages, hoe je heel voorzichtig moet omgaan met verhogingen en verlagingen. En juist op dat punt heeft de stichting Gasalarm zich enorm bewezen. “De gemeente maakte dankbaar gebruik van onze cijfers.” Gasalarm 2 schakelde een gerenommeerd Amerikaans bedrijf in, dat de cijfers van TNO, waarop de regering zich baseerde, overklaste. “Dat kun je gerust een enorm succes noemen.”

Lunch en gift

Het bestuur ging vorige week dinsdag naar Bergen aan Zee om daar met elkaar van een afscheidslunch te genieten. Diezelfde avond werd het toen nog resterende bedrag van 48,51 euro onder hilariteit geschonken aan de Historische Vereniging Bergen, tijdens de Algemene Leden Vergadering daarvan in een volle Ruïnekerk. Daarmee kwam een eind aan roemruchte, soms rebelse, maar altijd op basis van diepgaande verworven kennis en waakzaamheid. 

Terugkeer grutto’s? 

Maar niet nadat het bestuur ook een brief aan het college van burgemeester en wethouders had gestuurd: “Geef aan uw opvolgers door dat ze te zijner tijd waakzaam moeten zijn als de opslag stopt. Een leeg veld kan problemen geven. De eeuwige waakvlam blijft nodig bij dit soort globale handelaren, hoe goed Taqa zich ook heeft gedragen en gul is geweest met geld voor de lokale gemeenschap in de hele kustregio en de stad Alkmaar. Want dorp en stad deelden ondergronds de gasbel van ooit en nu dat veld, waarvan niemand weet hoe het precies zal zijn in de toekomst.

“En zullen ooit de grutto’s hier terugkeren?”, vraagt Wouter Hubers zich af als we aan de rand staan van het pompgebied langs de Bergerweg. Als laatste voorzitter kon hij het licht uitdoen. Gas zal nog heel lang een rol spelen. Zal er ooit een Bergens Gasalarm 3 nodig zijn? It’s all blowin ’in the wind…