‘Stilte voor de verkiezingsstorm?’
BERGEN - Dudley en Eunice razen over ons. Het zijn de namen van de stormen van deze dagen. Het zeewater dat eerst tegen de strandopgang van Egmond aan Zee beukt doet dat niet veel later in Camperduin, nu de wind zuidwest is. En wellicht draait de wind daarna en stuwt hij het water terug naar Egmond. De zee komt luisteren, trekt zich terug, vertelt door, komt luisteren, vertelt door en verbindt zo onze gemeente. We zijn één zee. Wat vertelt de zee ons? Kan hij een weg wijzen? Een stormachtige en prikkelende analyse van Ed Bausch, met oog op de aanstaande verkiezingen..
‘Dat zou wel mooi zijn, een keer allemaal elkaars gelijken!’
DOOR: ED BAUSCH
Het was stil deze week in veel straten. Rodi raakte erdoor aan het mijmeren. Was het nog even coronastil of gewoon stilte voor de storm of stilte voor een explosie van uitbundigheid als zaterdag veel inperkingen niet meer gelden? Achter voordeuren was het misschien niet zo stil. Werden er slingers uitgepakt om herwonnen vrijheid te vieren of de verjaardag van tante Jo, eindelijk weer met twintig man en vrouw in een kamer. Werden al de vaten bier aangerold, want straks….Werden er wellicht al discussies gevoerd over woningbouw, bomenkap, over waar te voetballen in de Egmonden, over kandidaten voor een nieuwe gemeenteraad. Nu stilte vóór de storm. Gaan er zaterdag feestende, herwonnen vrijheid vierende stoeten door de straten, een slinger van gejuich? Of zullen we eerst nog sober, misschien onwennig zijn in blijheid en zal de juichtoon aanwakkeren als de lente echt gaat ontspruiten?
Stilte voor de storm
Er gebeurde dus niet zoveel deze week. Ogenschijnlijk. De politiek trok zich even terug na wat stoten (oordeel zelf of ze boven of onder de gordel waren). Er was nog maar nauwelijks iets om heen te gaan. Het was er wel, een samenkomst hier en daar, maar nog voor kleine publiekjes. Beduustheid leek deze week nog de boventoon te voeren. Zaterdag is er vast alweer wat meer reuring en dan meer en meer en meer. Hoe zal het met sportcompetities gaan, wie worden op de een of andere manier tot winnaars uitgeroepen? Of zijn er geen verliezers deze keer? Is iedereen die in welke hoedanigheid dan ook over de pandemiestreep is gekomen een winnaar? Dat zou wel mooi zijn, een keer allemaal elkaars gelijken! Komt de gang naar de museumzalen op gang, is er trek naar podia, naar de winkels? Gaan we ons als vanouds, nou ja graag nog wat meer dan voorheen, laten begeesteren door wat kunstenaars laten zien of horen wat nog buiten bereik van ónze ogen en oren ligt te pronken? Keert er rust terug in de zorg? Houden we iets vast van wat we in ons om hebben laten gaan over wat er misschien anders, beter zou kunnen?
Posters
Er komen verkiezingen aan. Grappig, die verzameling affiches op één paneel. Een partij wil een nieuw geluid. Goh, oude monden die nu opeens een ander liedje gaan zingen? Of zal het alleen een andere toonhoogte zijn. Hebben ze al een inhoud voor een liedje? Een ander affiche rept over rust en resultaat. Maar… je hebt toch wrijving nodig om tot glans te komen? Een affiche deelt mee dat Je Zus leeft. Nou fijn, hoop dat het een leuke zus is. Trouwens, ik had best een zus willen hebben. Links groen claimt natuur, maar hebben we niet een rechtse landelijke voorman die al kampioen wil worden met klimaat? Is linkse natuur anders dan rechtse? Een samengebalde, als vuist vermomde roos schreeuwt het met een hoofdletter: Huizen. Wie heeft er nog grond? Een volgend affiche bevat slechts drie letters. Is dat omdat de aanhang alles zeker weet voor zichzelf en dan dus genoeg heeft aan die drie letters? We moeten raden wat er nog meer achter steekt. ‘Kies Lokaal’ is de oproep op een ander affiche. Kan iemand zeggen wat dat dan is, dat lokaal. Het zijn toch geen landelijke verkiezingen, zijn vertegenwoordigers van een landelijke partij minder lokaal? Vreemd. En dan het affiche met ‘Mens, natuur en perspectief’, tsja. Perspectief waarop, en wie gaat ons erheen leiden? Wie brengt die eensgezindheid? Hoe dan ook wordt op dit affiche ook nog even meegedeeld dat het om NH gaat. Fijn, we mochten ons eens vergissen gaan en naar Limburg afreizen om te stemmen.
Wijde blik
Misschien is het goed daar eens te gaan kijken. Echte bergen, Egmond, Schoorl, Camperduin, Groet. Kijken we ‘lokaal’ niet te verkokerd hier op ons lapje grond naar onze navels? Kijken we niet teveel van achter een hoge muur door een klein gat naar de wereld en zien we daardoor niet wat er noord, oost, zuid, west allemaal leeft aan gedachten? Of willen we dat niet zien? Dan maar liever kijken en luisteren naar de zee, de wijde blik. In ‘Oh sister’ zingt Bob Dylan ‘Time is an ocean and it ends at the shore’ en ‘Oh, sister, am I not a brother to you, is our purpose not the same on this earth’. We hebben tijd, nog. Best als broer en zus. Eén in één gemeente, die één zee deelt. Was daar maar een vakje voor, op het stembiljet.
