In zijn puurheid wist Jaap iedereen te raken
DIJK EN WAARD - Levenslustig, goudeerlijk, vrolijk, zorgzaam én een echte gangmaker: dat was Jaap Malipaard (37). De ondernemer haalde alles uit het leven, werkte hard en maakte van élke dag een feestje. Door een noodlottig bedrijfsongeval in augustus 2023 kwam hij om het leven. Zijn zus Elles blikt terug op deze onwerkelijke dag en het immense verdriet: “Soms word ik overvallen door het besef dat we nooit meer nieuwe herinneringen zullen maken.”
Door Rosalie Buding
Elles groeide op met twee broers: Jaap en Matthijs. “We waren een soort drie-eenheid”, vertelt ze. “Onze jeugd was ontzettend fijn. Als grote zus zorgde ik graag voor Jaap. Hij was een schatje, met zijn rode krulletjes en minstens net zo rode brilletje. Toen hij eenmaal de puberteit inging, werd ‘ie een stuk zelfverzekerder. Hij was zorgzaam en oprecht geïnteresseerd in mensen. Of je nu een putjesschepper of directeur van een groot bedrijf was: dat maakte Jaap niks uit. Hij maakte gewoon contact. Soms vroeg hij aan iemand: ‘Hoe gaat het met je?’ En als diegene antwoordde met ‘Goed hoor’, liet hij het er niet bij, maar vroeg door. ‘Hoe gaat het nou écht met je?’ Dat was typisch Jaap.”
Borreltjes en feestjes
Elles’ broer was een keiharde werker die zijn eigen schoonmaakbedrijf had. Stilzitten? Dat was niks voor hem. “Hij was niet alleen ontzettend close met zijn vrouw, drie kinderen en familie, maar had ook een enorme vrienden- en kennissenkring. In zijn enthousiasme kon hij iedereen raken.
Jaap (links) met zijn broer Matthijs en zus Elles.
‘Gezelligheid’ had z’n tweede naam kunnen zijn, want Jaap hield wel van een borreltje of feestje. Hij kon mensen tijdens een avond uit zomaar een zoen op de wang geven en iedereen vond het prima. Dat maak je niet vaak mee. Als we samen uitgingen, kon hij zich ook heel beschermend opstellen. Dan zei hij tegen een jongen in de kroeg: ‘Wat zit je nou naar d’r te kijken?’ Dan dacht ik: joh, laat gaan, haha.” Toen Elles met een nieuwe studie begon, had ze veel minder tijd om uit te gaan. “Jaap appte me dan op een vrijdagavond: ‘Hey oma, kom je effe een wijntje doen?’ Hij vond het ongezellig als mijn man en ik er niet bij waren. Vrolijke muziek, daar was hij voor te porren, zoals het nummer Ik Moet Zuipen. Maar hij kon ook genieten van gevoelige liedjes, zoals I Will Always Love You van Whitney Houston.”
Jaap was niet alleen gek op gezelligheid; je kon ook goed met hem praten. Elles: “Mijn broer was een echte luisteraar. Tips en adviezen nam hij altijd aan. Relativeren kon hij als de beste en hij dacht áltijd in mogelijkheden. Dat was echt z’n kracht. Buiten onze kindertijd om, heb ik eigenlijk nog nooit een discussie of ruzie met Jaap gehad.”
Elles, Matthijs en Jaap (links) met hun moeder.
Noodlottig ongeval
Op 23 augustus 2023 zat Elles met haar gezin in de auto naar Oostenrijk toen ze een belletje van haar moeder kreeg: ‘Jaap is door het dak gevallen en het ziet er ernstig uit.’ Toen ze dit hoorde, voelde het alsof de grond onder haar voeten wegzakte. “We reden gelijk terug”, vertelt Elles. “Ik was in shock, want wat was er aan de hand? Een uur later werd ik weer gebeld met het bericht dat Jaap was overleden. We waren net gestopt bij een Duits wegrestaurant. Buiten was het dertig graden, we zaten in de schaduw achterin het grasveld. Op dat moment probeer je te bevatten wat er net gezegd is, maar dat lukt niet. Om je heen hoor je mensen praten en lachen, maar jouw wereld staat letterlijk stil. Mijn man, kinderen en ik barstten in tranen uit. We hielden elkaar met zijn vijven vast.” Het gezin reed gelijk terug naar het huis van Marjon, de moeder van Elles. “Voor haar was dit niet te bevatten. In 2017 is onze vader overleden aan alvleesklierkanker. Hij mocht maar 60 jaar worden. Ze had net afscheid genomen van haar man en nu moest ze haar eigen kind begraven.”
We hielden elkaar vast en barstten in tranen uit
Jaap overleed in Amsterdam, maar werd opgebaard in het huis van zijn moeder in Heerhugowaard. Elles heeft hem samen met Evelien, de vrouw van Jaap, aangekleed. “Dat was heel confronterend. Daar ligt je overleden broertje, die de vorige dag nog leefde. Het was nog geen vierentwintig uur geleden en we hadden het al over de keuze voor de kist en de condoleancekaart. De hele week kwamen er mensen over de vloer. Daarom was het extra fijn dat ik in de ochtenden, toen er nog niemand was, even bij Jaap kon zitten. Ik raakte hem aan en praatte met hem, zonder dat iemand me stoorde.”
Onvergetelijk afscheid
De condoleance was heel mooi. Elles: “Het enige wat we voor Jaap konden doen, was ervoor zorgen dat hij een onvergetelijk afscheid zou krijgen. De loods van mijn man werd omgebouwd tot een prachtige ruimte om Jaap een waardig afscheid te geven. Overal hingen foto’s. Er lagen ook persoonlijke spullen zoals zijn werktenue, het banaantje dat hij op de dag van het ongeluk nog had meegenomen en de saxofoon waar hij muziek op maakte. Het was heel indrukwekkend. Datzelfde gold voor de uitvaart. Meer dan 1200 mensen kwamen afscheid nemen van Jaap.”
Elles: “Ik mis de hilarische avondjes met Jaap.”
Elles zit nog volop in het rouwproces. De ene dag voelt ze zich beter dan de andere. “Tegen het verdriet vechten helpt me niet om Jaap terug te krijgen. Hoewel ik het moet accepteren, vermijd ik soms mijn gevoelens. Het leven is saaier, de dynamiek in onze familie is veranderd. Ik ben dan ook heel dankbaar voor mijn kinderen en man, net als voor mijn lieve familie. Maar ik mis Jaap. Ik mis onze hilarische avondjes waarbij hij dingen zei die me in m’n broek lieten piesen van het lachen. Ik mis het skiën op de pistes van Oostenrijk, waarbij hij altijd fluitte als hij naar beneden sjeesde. Dat vertrouwde fluitje zal ik nu nooit meer horen. Jaap was degene die het leven kleur gaf. Die kleur is nu verdwenen.”
