Een kijkje achter de schermen bij Het Kijks

We zijn niet het hoogste bezoek van de dag. Een half uur eerder bracht accountmanager Chris namens de directie van Boels een cadeautje. De expositie ‘Tweede wagen’, waarover later meer, was in de smaak gevallen. Vandaar. De Westerpost kwam niet met een cadeautje, maar met camera en blocnote. En heel veel vragen. Wie bedacht de museumnaam (Hoes), wie timmerde die fantastische lijst rond het venster (Schipper) en hoe denkt de CEO van Het Kijks om te gaan met massatoerisme in Nieuw-West?

Vondelpark

De drukte in de buurt blijkt juist de aanleiding te zijn voor de jongste culturele hotspot in Slotermeer. Hoes: “Deze zomer was het drukker dan ooit hier. Corona, mooi weer, veel nieuwe bewoners met jonge kinderen, een speeltuin vlak bij ons huis… het was echt een komen en gaan van mensen langs ons raam. De stad was leeg, maar hier leek het wel het Vondelpark. Heel even mopperde ik erover. Dat werd al snel door mijn vrouw de kop ingedrukt.”

Verlaten stepjes

Omzetten naar iets positiefs, dacht Hoes al rap, en maakte van het raam op het drukste punt van de route speeltuin-huis een plek om even te stoppen. Het resulteerde in Europa’s eerste exporience Het Kijks. Een outdoor minifotomuseum dat de buurt naar zichzelf laat kijken. Zoals bij een eerdere fototentoonstelling over verlaten stepjes in de openbare ruimte. Of de speciale KerstKijks Expo in december. De vierde tentoonstelling haalde het landelijke nieuws. De NRC pakte begin deze maand flink uit met drie pagina’s over ‘Tweede wagen’. Lang verhaal kort: in coronatijd passen niet alle medewerkers van buitendiensten in de schaftkeet en dus kregen alle keten een extra, oranje exemplaar van firma Boels erbij. Waar meteen de vraag mee is beantwoord waarom accountmanager Chris een cadeautje kwam brengen.

Vitale plek

Hoes en Schipper maakten veel mee sinds het plan een klein jaar geleden aan de keukentafel, of was het de bank, vorm kreeg. Er was de feestelijke opening in de zomer, een eerste renovatie in het najaar (waarbij ducttape vervangen werd door schroeven), een allereerste heropening in november in stijl (glitterjurk, onthuldoek) en tot drie keer toe werd de museumingang vervangen. Die is nu retro en ‘onindeknoopraakbaar’, aldus de CEO die in het dagelijks leven redacteur VPRO Gids, auteur én voormalig stadsdeeldichter is en dus flink met woorden kan spelen. Hij is blij dat Het Kijks door het kabinet als vitale plek is aangewezen en dus open kan blijven, al houdt hij zeker een oogje in het zeil. “Als ik mensen dicht op elkaar samen de tentoonstelling zie bewonderen, controleer ik altijd even of men wel uit één huishouden komt.”

Observeren

Een aardigheidje groeide zo uit tot een aanwinst voor de buurt met veel bekijks, zeker sinds het artikel in de NRC en helemaal na deze reportage in uw lokale krant. Hoes: “We kunnen de stroom bezoekers aan, maar het moet niet gekker worden.” Maar de road to fame is niet te stoppen. Het Kijks heeft een Facebookpagina, een Instagramaccount, er is een Raad van Toezicht van overburen Ahmed en John en Roberto de ijscoman doet onder de naam Robert Noordberger geregeld multimediaal verslag. Over de volgende tentoonstelling wil Hoes niet veel loslaten. “Iets nostalgisch,” mompelt hij aan de keukentafel, terwijl zijn blik naar buiten afdwaalt. “Ideeën komen door te kijken, te observeren vooral, zonder haast.” Dat klinkt zen, maar we moeten het museumdirecteursleven niet onderschatten. Met gesloten winkels was er geen karton, en dus decor, meer te koop. En voor één groene en één oranje ballon, nodig voor de huidige expositie, moesten maar liefst twee zakjes van tien bij de supermarkt worden aangeschaft. Hoes: “Het begon als een grap, maar nu is het… ja, toch vooral erg leuk.”

Shirley Brandeis