‘Zo als anderen zichzelf willen zijn, zo wil ik dat ook zijn’

“Ik woon sinds 2000 in Nieuw-West, in eerste instantie wil je natuurlijk in het mooiste deel van Amsterdam wonen, Oud-Zuid bijvoorbeeld, maar daar was het veel te duur, dus dan ga je verder zoeken en toen kwamen we dit huis tegen en dat beviel ons meteen heel goed. Het is hier ruim opgezet, groen voor de deur en het huis bleek nog in originele staat te zijn. Dat vond ik fijn om zo het huis vanuit mijn vakgebied te verbeteren. Ik heb een kleurenontwerpbureau. Ik speel met kleur. Nu zijn er in ons huis zo’n vierendertig verschillende kleuren te vinden. Allerlei nuances en accenten. Het is een mooi geheel geworden, dat zowel past bij mij en mijn man als bewoners, als bij de tijd waarin het huis gebouwd is. Functionaliteit en respect voor de vorm en tijd van het gebouw, daar gaat het mij om. Je zou me een kleurenarchitect kunnen noemen. De laatste jaren werk ik vanuit huis, maar mijn werkgebied is heel Nederland.”

Verfdoos

“In Nieuw-West staan heel veel verschillende soorten gebouwen. Mooi of lelijk bestaat voor mij niet. Het hangt van de onderbouwing af. Opvallende gebouwen in Nieuw-West zijn voor mij de flats van architect Allert Warners, de kleine en grote Verfdoos aan de Slotermeerlaan. Daar ligt duidelijk een kleurenplan aan ten grondslag en past binnen de tijdgeest van de 50-er jaren, dat heeft een eigenheid, de gebouwen hebben voldoende ruimte in de omgeving. Vorm en kleurkeuze zijn een eenheid. Maar wanneer je me vraagt, wat zou je vanuit je beroep in Nieuw-West willen veranderen, dan zeg ik: maak mij maar Wethouder van Paaltjes. Ik zie zoveel obstakels in de bebouwde omgeving, maar er wordt maar wat neergezet: vuilcontainers, allerlei soorten afvalbakken. Ik zou daar beter over na willen denken, waar wordt nou precies iets neergezet, hoe past het in de omgeving, waar zet je iets neer en hoe ziet dat eruit? Wanneer ik toch wethouder zou zijn, zou ik ook meteen Plein ’40- ‘45 aanpakken en een fraaie uitstraling geven, zoals pleinen in Italië dat bijvoorbeeld hebben. Die pleinen zijn het hart van de gemeenschap en hebben een ziel. Een plek waar je graag wilt zijn, waar het leeft, waar je anderen ontmoet, waar vorm en functie je het gevoel geven dat je thuiskomt. Ja, dat plein zou mijn eerste prioriteit zijn.”

Regenboogvlag

“Of ik de regenboogvlag zou uithangen? In mijn hart zeg ik: ja, maar er is een reserve, op dit moment denk ik nog even: nee. Als ik de enige ben in de straat, vind ik het niet verstandig. Wanneer de buren de regenboogvlag ook uithangen tijdens de Pride, dan durf ik het wel. Dan kan ik me een beetje verbergen en voel me veiliger. Door het eventuele negatieve effect, dat eruit voort kan komen, ben ik nu nog terughoudend. Ik vind zichtbaarheid eigenlijk wel belangrijk. Dat ben ik…die zichtbaarheid ben ik. Alsof ik nu niet helemaal mag zijn wie ik ben. Zoals anderen zichzelf willen zijn, zo wil ik dat ook zijn. Dus ik hoop dat er een tijd komt dat het wel kan. Want ik wil het wel. Maar nee, nu nog niet. Helaas.”

Toekomst

“Wonen in Nieuw-West betekent voor mij, de verschillen nog meer respecteren. We moeten elkaar accepteren zoals we zijn. Ik voel me hier vrij, maar ik hou er wel rekening mee, dat ik bepaalde dingen in Nieuw-West beter niet kan doen. Zo ging ik vroeger vanaf mijn huis op de fiets in mijn uitgaansoutfit naar een feestje in het centrum. Dat doe ik nu niet meer. Ik moet mijn ik-zijn helaas toch een beetje bedekken, terwijl ik dat eigenlijk niet zou willen. Toch ben ik niet van plan hier ooit weg te gaan. Ik zie hier gelukkig wel positieve verschuivingen hoor.”