Wanhoop nabij: wanneer stopt het gedonder?
Regen, sneeuw, strakblauw, weer regen, hagel, toch weer strakblauw, ha een zonnetje, koud, warm, weer een zonnetje en ja hoor, toch weer sneeuw. Dit klinkt ongeveer als een weerkundige samenvatting van ‘een jaar Nederland’. Maar nee, dit was tweede paasdag te Egmond aan Zee. Een wederopstanding van Jezus inclusief een hoop gedonder?
Column: Michel Ranzijn
Naast de paas-symboliek vond ik deze wispelturige dag vooral typerend voor het complete corona-jaar: telkens wanneer je denkt dat er wat zonneschijn neerdaalt, knalt er een hagelsteen op je knar. Zo moet het ook al een jaar lang voelen voor (horeca)ondernemers in de gemeente Bergen. De eigenaren van LadyPapa bijvoorbeeld, maar zo zijn er natuurlijk veel meer slachtoffers. Wanneer gaat de zon weer schijnen en stopt het gedonder? Wethouder Arend Jan van den Beld reageerde vorige week op ondernemers zoals die van LadyPapa. Hij zei in een column van de gemeentekrant van Rodi dat ‘niks doen geen optie is’. We doen het inderdaad samen, en alle hulp kunnen ze nu wel gebruiken. Het toont gelukkig aan dat ook de gemeente graag wil helpen, maar ook niet altijd weet hoe. Ook diverse andere gemeentes - zoals Amsterdam - pleiten voor meer vrijheden zoals ‘terrassen open’. Gaat het dan toch gebeuren? Ik ben benieuwd. Volgens diverse burgemeesters is er namelijk steeds minder begrip voor alle landelijke maatregelen. Tja, hoe zou dat nou toch komen?
Intransparant
Ik doe een poging. Misschien omdat ze niet zo goed werken? Inefficiënte avondklok, niet-werkende (mogelijk zelfs schadelijke) mondkapjes, terrassen dicht (buiten verspreidt het virus zich niet tot nauwelijks) én allemaal maar thuis blijven zitten voor een virus dat een dodelijkheidspercentage heeft van omstreeks 0.15 procent. Ik heb het misschien wel vaker opgenoemd in m’n columns en ik word er zelf ook een beetje moe van, maar nogmaals: de studies die inmiddels aantonen dat lockdownmaatregelen niet werken, stapelen zich op. Daarnaast was er nooit bewijs dat lockdownmaatregelen significant werken in de bestrijding van een virus zoals het coronavirus. Daarbovenop: meerdere staten in Amerika zijn inmiddels (deels) open en vertonen ook geen ander ‘curve-verloop’ dan normaal of naastgelegen staten die wel streng in lockdown zijn. Dit alles staat nog los van de psychische, sociale en economische nevenschade die lockdowns met zich meebrengen. Waar is de afweging dan precies om dit allemaal wel te doen? Het is een vraag die al een jaar onbeantwoord blijft door de politieke beleidsmakers die zich voornamelijk op ontransparante RIVM-modellen baseren. Kortom, ik vind dat hier sprake is van een politiek wanbeleid van ongekende proporties.
Telkens wanneer je denkt dat er wat zonneschijn neerdaalt, knalt er een hagelsteen op je knar
Helm
Dan kun je nog zeggen dat we alles gedaan hebben vanuit het ‘voorzorgsprincipe’. We weten niet hoe gevaarlijk het is en daarom doen we dit maar. Nou, we weten het inmiddels wel. De kans dat ik doodga tijdens een auto-ongeluk is groter dan dat ik doodga aan corona. Moet ik dan maar met een helm op in de auto gaan zitten? Nee. Ik kies voor m’n vrijheid en daarom stap ik bijna dagelijks de auto in om die vrijheid te ‘benutten’ zonder helm (lees ‘vaccin’; voor wie de beeldspraak volgt). Het argument ‘voorzorgsprincipe’ kunnen we - vind ik - na een jaar toch niet meer gebruiken? Voortschrijdend inzicht en analyses van het ‘dodelijke virus’ laten dit zien. Waarom niet kritisch kijken naar de maatregelen die nooit geholpen hebben? Sterker nog: die heel veel mensen een bak ellende hebben bezorgd. Ondernemers zoals die van LadyPapa die in de nesten zitten. Mensen die niet meer mogen sporten, onnodig thuiszitten en daardoor een verzwakt immuunsysteem krijgen. Ouderen die geïsoleerd worden van hun eigen familie. Jongeren die depressief worden en zelfs zelfmoord plegen. Is dat wat we willen? Nee, natuurlijk niet. Kunnen we dan samen kijken naar een oplossing die wél werkt? Als er dan al een acuut probleem is. Want dat zogenaamde acute probleem is - en ja, dat erken ik wel - natuurlijk een structureel probleem dat al jaren speelt: te weinig IC-bedden en bezuinigingen in de zorg. Daar zit de oplossing. Of toch het verschuiven van de avondklok van 21.00 naar 22.00 uur? Waanzin. Of de laatste worst die ons wordt voorgehouden, een zekere vorm van een ‘testmaatschappij’. Testen zonder klachten slaat nergens op, aldus Mark Rutte. Dus kom op zeg.
Wél doen
Inmiddels weten we dus hoe het beter moet: we kunnen wél opschalen in de zorg, wél kwetsbaren beschermen en de samenleving wél weer openstellen en laten bloeien. We kunnen ook wél mensen beter voorlichten hoe ze hun immuunsysteem kunnen verbeteren. Mensen kunnen wél buiten gaan sporten. Wat is hier gek aan? Helemaal niks. Sterker nog, er zijn talloze studies die vertellen wat we wél kunnen doen om ons immuunsysteem te verbeteren, cruciaal en allesbepalend in de strijd tegen een virus. Dan kunnen we dus wél per direct stoppen met zinloze lockdownmaatregelen die alleen maar aantoonbaar ellende veroorzaken. Ja toch? Laten we hopen dat eind deze maand de ‘boel’ onvoorwaardelijk - dat wil zeggen zonder ‘testen’ - opengaat.
Veel slachtoffers waaronder de eigenaren van LadyPapa Bergen
Meedenken
Beste Arend Jan, ik wil graag met u meedenken. Ik denk dat heel veel burgers, ondernemers en betrokkenen dat willen. Laten we de handen ineenslaan. Lokaal verbinden. Ik wil daar graag een schepje bovenop doen. Kunnen gemeentes én burgemeesters niet nog meer stelling gaan nemen dan ze tot nu toe hebben gedaan? Gaat de hulp - deze maand - echt uit Den Haag komen? Is het wachten op groen licht? Ik heb namelijk niet echt de indruk dat een zekere vorm van een ‘testmaatschappij’ genoeg ‘draagvlak’ heeft? Kunnen we niet zelf zorgen dat de zon hier weer gaat schijnen en het heft in eigen handen nemen? Het is maar een vraag waarmee ik hoop dat we snel kunnen stoppen met al het gedonder.
Reageren? Mail dan naar michelranzijn@rodi.nl.
