Terugblik: Hugo de Jonge op bezoek in Bergen
BERGEN - De manchetten helemaal perfect twee centimeter uit de mouwen van het donkerblauwe pak met kakelverse plooi, ook al was de dag al lang en was die nog lang niet voorbij. Want na ‘Bergen’ wachtte nog een televisie-optreden. Een kloeke stropdas, het baardje getrimd, een glans op de kuif. En de schoenen? Die kennen we , weet u nog van de bordesfoto met de koning, met de presentatie van een kabinet eerder? Frivool witte schoenen, met stippeltjes. Op zulke schoenen beende een ranke man maandag door het gangpad in de Ruïnekerk, op weg naar het podium. Het leek of hij ging trouwen. Naar verluidt is hij gelukkig getrouwd. Laten we dan zeggen dat hij óók getrouwd is met ambitie, met vastberadenheid. Hij weet waar hij mee bezig is en verkondigt dat met bravoure. Minister Hugo de Jonge.
door Ed Bausch
Hugo de Jonge neemt de regie terug over Volkhuisvesting
Misschien waren zijn optredens als coronaminister nog maar oefeningen, hoewel hij onverwoestbaar leek in een donkere tijd. Dat was een grote taak destijds. Maar nu, als minister van ‘wonen’ heeft hij zich aan een volgende grote taak gezet: Volkshuisvesting terug plaatsen tussen de oren van iedereen en zeker ook in het kabinet. En dat is bijzonder want Volkshuisvesting was tijdens de voorgaande kabinetten bewust heel erg laag op de agenda geraakt. Minister Hugo de Jonge kwam naar Bergen op uitnodiging van de gemeentelijke CDA-afdeling. Ja, in verkiezingstijd. Maar zijn woorden gingen veel verder dan verkiezingsretoriek. Hier sprak een vakminister. “Linksom of rechtsom gaan we bouwen en vooral zo veel mogelijk sociaal, huur of koop.“ In alles werd duidelijk dat De Jonge, naar zijn zeggen met volle steun van het kabinet, de regie over de Volkhuisvesting en over bouwen van woningen heeft teruggehaald naar het Rijk. “Want het is verzand in stroperigheid. Dat kan niet. Er is bovendien bij lange na niet voldoende gebouwd voor mensen die niet tonnen op de plank hebben liggen.”
“We mogen niks van de Provincie”
Dus legt hij gemeentes nu ‘woondeals’ voor ter ondertekening. Dat is gebeurd op 15 maart. In Noord-Holland lijkt alleen de gemeente Castricum niet te willen tekenen voor de inspanningsverplichting. “Nou”, zei de minister, “Dan staat Castricum met lege handen.” Zo ferm wil hij zijn. Móet hij zijn, vind hij. In de zaal waren de voorbeelden te beluisteren van inwoners van diverse gemeentes in de regio, die hun regio uitmoeten omdat er niks voor hen is, niks betaalbaars. Er waren de geluiden van gemeentes uit de hele regio: “We kunnen niks, we mogen niks van de Provincie.” Het is de provincie, in de ogen van ook de minister die te ver is doorgeschoten met het etiket ‘Bijzonder Provinciaal Landschap’, een term voor een bundeling van etiketten voor bescherming van dieren en gebieden. “Bijna alles is nu Bijzonder Provinciaal Landschap”, valt er te beluisteren.
Woninggangmakers en procedureversnellers
In de zaal zaten ook mensen met een nieuw soort beroep als ‘woninggangmakers’ en ‘procedureversnellers’. Die lijken kind aan huis te zijn bij deze minister, die voort wil, die vaart wil maken. Even leek stikstof niet een item te zijn. “Natuurlijk is dat wel een item”, zei de Jonge. “En veel landelijk gebied moet natuurlijk echt goed beschermd worden. Maar we moeten aan de praat met elkaar. Kijken wat wel kan.” Ergens de afgelopen weken dook in de media de gedachte op: ‘Als ieder dorp of stadje nou 1 straatje bijbouwt, aan de rand. Dan is het hel woningprobleem opgelost.’ “Dan ga je overal een klein stukje over de rode lijn, maar ben je wel heel veel discussie en stroperigheid voorbij”, zei De Jonge positief over die gedachte. Ook: “Bouwers worden tureluurs van de verschillende standaarden in verschillende gemeenten.”
“Wonen in de buurt van opa en oma”
Met “We moeten een extra been bijtrekken” en met “We zullen eerlijker moeten delen. We staan gemeentes ook toe om een goed percentage van nieuwe woningen toe te delen aan eigen inwoners” maakte hij met de van hem bekende zinnen en gebaartjes duidelijk wat zijn ambitie is. Hij gaat er de huisvestingswet voor wijzigen. Hij begrijpt dat jonge mensen graag bij opa en oma in de buurt willen blijven wonen. “Natuurlijk moet je kijken naar wat je binnendorps kunt bouwen en inbreien, maar we zullen echt ook iets buitendorps moeten doen.” Inmiddels lijkt voor die gedachte alom support te ontstaan.
Zijn schoenen lijken hem vleugels te geven
De Jonge sprak ferme woorden, niet zozeer diplomatiek. De Jonge zegt dat er geld is om meer ambtenaren terug te brengen op Volkshuisvesting. Ook om gemeentes te helpen partijen regionaal met elkaar aan tafel te krijgen. “Er staat nu echt een stok achter de deur. Niet om mee te slaan. Maar zie hem wel staan, die stok. We zijn doorzettingsmacht aan het organiseren.” Hij is van het CDA, Hugo de Jonge, en je weet maar niet hoe die partij uit de verkiezingen voor de Staten en Waterschappen is gekomen. De bezoekers in de Ruïnekerk, met onder hen talrijke inwoners en bestuurders uit een grote regio, leken te hopen op voortgang van de ambitie die Hugo de Jonge maandag ten toon spreidde. “Ja, deze schoenen van vanavond gaven wel extra vleugels”, zei hij na afloop tegen Rodi, met een glimlach die echt leek.
Ten tijde van schrijven lijkt het erop dat het CDA 4 zetels heeft verloren bij de ‘Staten’ ten opzichte van 2019 (van 9 naar 5).
