Amber Martensen van boekhandel Thomas
Op 1 september werkt Amber Martensen (50) al 25 jaar bij boekhandel Thomas in Bergen en nog steeds met heel veel plezier. De moeder van twee zonen, die geboren werd in IJmuiden, is niet zo maar een boekverkoopster, want door haar kennis van spannende boeken is ze jurylid van de NBD Biblion Gouden Strop, de belangrijkste jaarlijkse onderscheiding voor thrillerauteurs, die dit jaar is uitgereikt aan Marion Pauw voor haar boek Vogeleiland. Amber hield altijd al van thrillers. ‘Die verkoop ik ook het liefst. Dat het mijn specialisme werd is zo gegroeid. Daarnaast hou ik ook erg van kinderboeken. Ook een mooie roman kan ik waarderen, als het maar niet te zwaar literair is.’
Door: Kees de Bakker
Al van jongs af aan hield Amber van thrillers. ‘De Vijf van Enid Blyton verslond ik en daarna Agatha Christie uit de boekenkast van mijn moeder. Verder alles wat ik uit de bibliotheek mocht lenen. Boos werd ik als er dan werd gezegd dat ik voor een bepaald boek te jong was en het niet mee mocht nemen.’
Vorig jaar was ze voor het eerst professioneel, betaald jurylid. ‘Het was heel erg leuk om dat te doen, maar ik moest ook erg veel lezen en daardoor bleven er veel boeken die ik graag wilde lezen liggen. Later heb ik dat ingehaald. Afgelopen jaar was ik jurylid bij de Hebban Thrillerprijs en dat was ook heel leuk om te doen, maar daar was al een selectie gemaakt door lezers en hoefden we alleen maar de laatste 5 boeken te beoordelen. Dit jaar geen Hebbanjury en dat is ook wel even rustig, wie weet ooit nog eens.’
Dat ze werd gevraagd voor de Gouden Strop kwam omdat ze twee jaar geleden ‘de Stoerste Thrillerverkoopster van Nederland was en daaruit volgde de vraag om in de jury te komen. Dat is elk jaar zo, dus afgelopen jaar en komend jaar ook. Zelf lees ik het liefst echte spannende thrillers, bloed is goed! Een thriller lees je doorgaans niet om de mooie zinnen en de prachtige sfeerbeschrijvingen, het moet wel echt spannend zijn en me meteen het verhaal intrekken. Ik wil niet eerst 100 bladzijdes lezen om in het verhaal te komen. Scandinavisch vind ik fijn. Duitse schrijvers vind ik ook erg goed, Marc Raabe bijvoorbeeld, maar de Britse schrijvers zijn mijn favoriet. Ik weet niet wat dat precies is, maar als ik een boek heel goed vind is het heel vaak een Britse auteur. Met techno-thrillers, oorlog en politiethrillers heb ik minder. Ik vind het ook leuk om me te laten verrassen door een nieuwe schrijver en dat mag soms ook wel een beetje buiten mijn smaak zijn. Een verhaal mag wat mij betreft best vergezocht zijn en ik wil ook wel verrast worden door een goed plot, maar het moet wel geloofwaardig zijn.’
Hoeveel boeken per week kan Amber aan? ‘Zeker twee boeken in ieder geval. Het ene boek leest wat sneller dan het andere, Scandinavische zijn vaak geen opschieters, maar een Nederlandse leest vaak sneller omdat de namen en plaatsen bekend voorkomen. Op dit moment lees ik Duivelsdal, een Zweeds debuut en erg goed. Het is verschenen bij Ambo|Anthos. Maar tegen de tijd dat deze column verschijnt heb ik hoop ik De perfecte moord van Helen Fields uit. Dit is al het zesde deel in een geweldige serie. Meestal ben ik geen serie-lezer omdat ik zoveel wil lezen, maar voor Helen Fields maak ik graag een uitzondering. Hiervoor heb ik Bloedsinaasappel gelezen van Harriet Tyce, uitgegeven door Meulenhoff Boekerij, een waanzinnig verhaal dat echt verslavend is. Niet weg te leggen, nóg één hoofdstuk en dan toch nog maar eentje. Binnenkort komt er een nieuw boek uit van mijn lievelingsschrijfster, de Britse Clare Mackintosh, Het laatste feest. Ik ben uitgenodigd om met haar uit eten te gaan en dat boek wordt het volgende na Helen Fields. Een boek dat mij echt is bijgebleven is De Echoman van Sam Holland, uitgegeven door HarperCollins. Erg spannend en origineel, over een moordenaar die seriemoordenaars kopieert, vandaar zijn naam Echoman.’
Er zullen we uitgever zijn die Amber uit zichzelf potentiële titels toezenden? ‘Inderdaad, boekverkopers krijgen vaak een leesexemplaar van nieuw te verschijnen boeken en vaak al voor verschijnen zodat we het gelezen hebben voordat het boek er is. Soms krijg ik ook wel eens een boek toegestuurd door een uitgever, dat we nog niet hebben ingekocht en waarvan ze hopen dat we het toch inkopen als we het hebben gelezen. Omdat ik veel mensen van uitgeverijen ken, krijg ik ook wel eens een boek waarvan ze weten dat ik het leuk vind, maar dat we niet hebben ingekocht, gewoon om privé te lezen. Dat zijn dan de leuke gevolgen van netwerken.’
Zou je in de tijd dat je in de winkel staat niet liever een boek lezen? Nee, zegt Amber. ‘Ik vind juist de combinatie van thrillers lezen en in de winkel staan erg leuk, ik werk niet fulltime, dus ik heb veel tijd over om te lezen. Vaak heb ik tijdens het lezen al in mijn hoofd aan wie ik een boek ga aanraden en het is erg leuk om dan met die klant in gesprek te gaan over het boek. Als een klant achteraf net zo enthousiast is over een boek ben ik heel blij. Ik ben wel altijd eerlijk, een goed boek is niet voor iedereen goed. Niet iedereen houdt van bloed en gruwelijke scènes. Het grote voordeel van werken in een boekhandel is dat ik altijd de nieuwste boeken kan lezen en al zin krijg in een boek als ik het zie binnenkomen.’
En als je gepensioneerd ben, krijg je nog meer tijd om te lezen… ‘Als ik ooit met pensioen ga is dat over. Maar ik moet voorlopig nog heel wat jaartjes werken, dus ik ben nog helemaal niet met mijn pensioen bezig.’
