Ton de Kruyff neemt afscheid van de bieb

Bulgarije

Ton vertrekt met zijn vrouw Annet naar Bulgarije, naar het plaatsje Palamartsa, een klein dorp in een natuurrijke, verlaten streek. Ze kochten er vijf jaar geleden een huis. Kinderen zijn er niet, dus daar hoeven zij geen rekening mee te houden. “Het is in Palamartsa heerlijk stil, de natuur is er overweldigend en je kunt er jaren verblijven en steeds weer nieuwe zaken ontdekken!” Hoe zijn jullie op Bulgarije uitgekomen om definitief te gaan wonen? Het is toch geen land waarvan je je meteen aan wonen denkt? “Vroeger kwamen we veel in Egypte en ontmoetten daar een Nederlandse vrouw die als gids werkte. Zij had twee honden en vertrok naar Bulgarije om vandaar uit reizen te organiseren. Zij kocht het huis in Palamartsa. Zij vroeg ons een keer op de honden te passen, dus wij gingen naar Bulgarije en vonden het daar gelijk geweldig. Toen dat opzetten van reizen haar niet echt lukte, kochten we het huis. Het bevalt ons zo, dat wij nu dus definitief gaan. Nederland is vol, druk, en wij zoeken de stilte. Daar hebben we een grote tuin, je kunt er fantastisch wandelen zonder ooit iemand tegen te komen, en ik kan eindelijk eens alle boeken lezen waar ik nooit eerder aan toe kwam.

Bibliotheek

De bibliotheek trok Ton van jongs af aan: als 16-jarige werkte hij als vrijwilliger in de bibliotheek van Den Helder, een plaats waar hij nog steeds woont. “Ik vind het een fijne plaats, als ik vanuit mijn werk in Langedijk Den Helder binnenkom geniet ik nog steeds van alles wat ik zie, van mooie tot veel minder mooie dingen..” Ik heb jaren lang mijn moeder als mantelzorger verzorgd en bleef er gewoon hangen. Mijn opleiding tot bibliothecaris kreeg ik in Amsterdam bij de Frederik Muller Academie en werd na bibliothecaris uiteindelijk directeur van de bibliotheek in Langedijk aan de Voorburggracht. Ik heb hier altijd met veel plezier gewerkt en veel meegemaakt. Het zwaarste was wel het jaar 2014 toen de gemeente noodgedwongen stichtingen en verenigingen 40% minder subsidie gaven. Dat had de doodsteek voor de bibliotheek kunnen zijn, er vielen ontslagen. Maar gelukkig hebben we al die tijd, tot nu toe, enorm veel steun van vrijwilligers gehad. In 2008 verhuisden we naar de Binding. Aanvankelijk zaten we ook boven, maar nu dus gelijkvloers. De bibliotheek is van groot belang voor de gemeenschap, niet alleen voor de uitleen van boeken, maar ook voor educatieve doelen als bijvoorbeeld de taallessen en inburgering van mensen die naar Nederland komen. De bibliotheek kent veel activiteiten en die zouden nog kunnen worden uitgebreid wanneer de bibliotheek zou gaan fuseren met de Bibliotheek Kennemerwaard. Die fusie is ook een logisch gevolg van de fusie van de beide gemeentes. Mijn doel: een toegankelijke plek zijn waar met plezier gewerkt wordt en mensen elkaar ongedwongen kunnen ontmoet moet ook, na mijn vertrek, overeind blijven! Gewoon een fijne bibliotheek, waar je binnen kunt lopen.

Tot slot

Hoe zijn de leefomstandigheden daar in dat verre Bulgarije? Het land ligt toch wel 2400 km weg. “Er is een winkeltje voor brood en kaas en op 10 minuten afstand rijden ligt Popovo, een stad met 15000 inwoners, daar kunnen we, één keer per week, alles kopen. We gaan met de auto, dus vervoer is geen probleem, hoewel de wegen soms erg slecht zijn. ’s Winters kan het bar koud en guur zijn. Maar het is er mooi en rustig. Hoe we het vinden als we voor het eerst ingesneeuwd raken, dat gaan we dan wel weer zien.  En.. ik heb een hele handige vrouw die veel kan, want dat kan ik van mezelf niet zeggen! Tot slot bedankt Ton het bestuur maar zeker de medewerkers van de Bibliotheek Langedijk voor al die jaren en wenst ze het allerbeste toe. “Want zonder goede medewerkers is een directeur ook alleen maar een vrij kansloze man met een pc en een rekenmachine.” 

(Ben Wansink)