Negentigjarige Roos Abbink nog steeds actief voor vrouwen
NOORD-SCHARWOUDE - Na al die jaren brandt het vuur nog net zo hevig als toen, de strijdlust spat er van af en aan woorden geen gebrek. Maar de daden zijn er ook, meer dan dat zelfs. Mensen die eenmaal de gezegende leeftijd van Roos Abbink gehaald hebben, zullen waarschijnlijk een tandje terugschakelen. Roos niet, ondanks de leeftijd van 90 jaar zegt zij: “Ik loop nog niet op mijn laatste gras, voorlopig groeit het nog!”
Blijf altijd jezelf en laat elkaar vrij
Erg gemakkelijk heeft Roos het niet gehad in haar lange leven, maar nog altijd leeft zij met veel plezier en is nog zeer actief. Op 5 maart is zij weer medeorganisator van de Internationale Vrouwendag van de regio Noord-Holland. Zij verwacht dan weer ruim 100 vrouwen te mogen verwelkomen. ”Ik hoop dat er veel ‘nieuwe Nederlandse vrouwen’ op af komen, want het is fijn om ook vrouwen met een andere achtergrond en cultuur te ontmoeten. De Vrouwendag is eigenlijk op 8 maart, maar wij vieren het dus zaterdag 5 maart!”
‘Rooie Roos’
Roos Abbink heeft altijd voorop gelopen bij de vrouwenbeweging. In 1972 werd zij lid van de Vrouwenbond en maakte onder meer deel uit van de redactie van ‘Binding’ het bondsblad van de FNV. “Ik was en ben nog altijd zeer actief, heb verschillende afdelingen opgericht, bijvoorbeeld in Assendelft en Heerhugowaard. Bij de laatste was ik jarenlang voorzitter. Hoe het begonnen is? Ik was gezinsverzorgster en lid van de Algemene Bond voor Ambtenaren, de ABVA. Door ziekte raakte ik in de WAO en werd gebeld door een medewerkster van de ABVA die mij zei dat ik beter lid kon worden van de Vrouwenbond. Ik werd lid van de afdeling Alkmaar en was binnen een paar jaar secretaris. Maandelijks moest ik de uitnodigingen schrijven en die werden dan rondbezorgd. Toen belde een vertegenwoordigster van het bondsblad ‘Binding’. Ik kwam daar in de redactie terecht. Mijn eerste opdracht was op Texel voor een uitgebreid verslag, ik maakte ook zelf de bijhorende foto’s. Later werd het blad steeds professioneler. Helaas werd het in 2001 opgeheven.”
Ook vertegenwoordigde Roos de Vrouwenbond in de SUGO, het Secretariaat Uitkeringsgerechtigden en Ouderen, nam plaats in het VAT (Vrouwen Advies Team) en de AVAKABO FNV was erg blij met haar. Ze adviseerde vrouwen over van alles en nog wat, volgde cursussen en bezocht de districts- en afdelingsbijeenkomsten. Vermeld dient zeker ook nog te worden dat Roos al die jaren een fervent PvdA’er was en is. “Ze noemen me wel eens gekscherend Rooie Roos!”
‘Mijn paadje liep niet over rozen’
Roos werd op 7 december 1931 geboren en groeide op in Schiedam met haar ouders. Roos was de jongste van 6 kinderen. Toen het bombardement op 10 mei 1940 boven Rotterdam losbarstte kreeg het gezin daarmee te maken. Moeder raakte gewond en de kinderen werden in een schoolgebouw ondergebracht. Het gezin werd ingekwartierd en konden vervolgens terug naar hun beschadigde huis. Vader was een rasechte socialist, een vechtersbaas die niets met NSB’ers op had. Op een dag gooide hij er eentje in de rivier de Schie en vluchtte over de weilanden toen hij ’s nachts opgehaald zou worden. Maar hij gaf zichzelf wel aan en zat een tijdje vast. Het gezin verhuisde met 3 kinderen naar familie in Haarlem, de anderen hadden een baan en verhuisden dus niet mee. waar vader in 1942 overleed. Roos was toen 11 jaar. Moeder ging op bezoek bij haar broer en kwam niet terug, zodat Roos alleen achter met haar zus Cor achterbleef. Met z’n tweetjes in de bedstee doodsbang, zeker toen er op de deur gebonsd werd, gelukkig zonder gevolgen. De twee zussen werden door de kinderbescherming mee genomen en zo begint, met een verblijf in een kinderhuis, de zwerftocht langs verschillende pleeggezinnen. “Je mag mij gerust een zwerfkat noemen.”
‘Je mag mij gerust een zwerfkat noemen’, aldus Roos Abbink. - Foto: AGHeeremansPhotography
Zo verbleef Roos onder andere in een pleeggezin in ’t Loo, een dorpje vlak bij Apeldoorn. Daar stond een appelboom. “We pikten daar uit de tuin appeltjes, we hadden zo’n honger! ’s Nachts moesten we plassen, maar dat was verboden. We hadden en soort pispotje, dat zo vol was. Mijn zus heeft dat uit het raam leeggegooid boven de anjers. Die waren de dag erop verbrand!” Vervolgens ging Roos naar een pleeggezin in Beekbergen bij een boerengezin met vee en groente, er was dus voldoende te eten. Het was immers de tijd van de hongerwinter. Toen zij 14 jaar oud was, moest Roos in betrekking, ze werkte voor kost en inwoning zonder betaling. In Apeldoorn had zij vervolgens een mooie tijd, tot de vrouw des huizes ernstig ziek werd en Roos op 15-jarige leeftijd het huishouden alleen moest bestieren. “Mijn naam is Roos maar mijn paadje liep daar niet echt over heen!”
Hoe goed is de Goede Herder?
Na Apeldoorn ging Roos werken in een ziekenhuis in Haarlem. Nog steeds staat ze onder voogdij en mist haar zus erg. Als het haar lukt om met een smoes haar zus te bereiken die in Zeeland verblijft, grijpt de kinderpolitie in. Roos wordt gedropt in het ‘Liefdesgesticht’ de Goede Herder in Zoeterwoude. “Nou lief en goed was het er zeker niet, ik was een soort gevangene, een slaaf van de nonnen en ze namen me zelfs mijn naam af!” Zo zijn duizenden meisje uitgebuit in de diverse gestichten van de Zusters van de Goede Herder. Roos wordt nog emotioneel als ze er over praat. Zij verblijft er van haar 17de tot 21ste verjaardag. Als zij 23 is trouwt zij met Louis Adams, krijgt zoon Koos en dochter Tiny, maar het huwelijk is slecht. Roos is blij dat ze weer op eigen benen staat na 7 jaar vol problemen. “Maar gelukkig ontmoette ik in 1964 Floor Kluit, een geweldige man. Met hem heb ik het 38 jaar heel fijn gehad. We gaan wonen in Zuid-Scharwoude en toen het minder ging met Floor kregen we een aanleunwoning in Buiten Zorg.” Floor overleed in 2000 en nu woont Roos heel tevreden in het appartementencomplex Westervenne.
Actief en wens
Roos Abbink in, ondanks haar 90 jaar, nog steeds een actieve vrouw. Ze zat in gemeenteraad van Langedijk, is lid van FNV Alkmaar, waar ze voorzitter is van de FNV Uitkeringsgerechtigden en Pensioenen, is lid van in de huurdersraad van Woonstichting Langedijk, doet de pr voor de Vrouwendag en dan zal er vast wel iets vergeten zijn! Roos heeft voor alle vrouwen nog een wens: “Kom voor jezelf op, iedere vrouw mag op haar manier leven, ongeacht huidskleur, komaf of wat dan ook. Niemand vlucht voor zijn plezier uit het eigen land! Laat elkaar vrij en kies bewust.” Roos Abbink eindigt een beetje ondeugend: “Stem niet op een splinterpartij, dat loopt altijd verkeerd af!” Hopelijk kan Roos Abbink nog heel veel jaren haar energie aan de maatschappij geven!
BEN WANSINK
