Negentig jaar dé club van Oostzaan
OOSTZAAN – Met een receptie en een wedstrijd tussen oud-spelers van de eigen club tegen oud-Ajacieden zijn afgelopen weekend de jubileumactiviteiten bij OFC begonnen. De Oostzaanse Football Club bestaat negentig jaar en daar mag best even bij worden stilgestaan. Zeker omdat de vereniging, vermeende dubieuze praktijken in het recente verleden ten spijt en na een coronacrisis die glansrijk is doorstaan, springlevend is en ze nog steeds dé warme, sociale voetbalclub van Oostzaan mag worden genoemd.
Door Marcel van Stigt
Vraag naar de historie van OFC en je komt vanzelf terecht bij Simon Schrieken, het wandelende archief van de club, al drieënzestig jaar lid. Alle voetbalverslagen van toen en nu heeft hij zorgvuldig in ordners opgeborgen, foto’s zijn geplakt een kloek boek. Samen met de verslaggever bladert hij door de jaren, en daarbij vergeet hij niet zichzelf op enkele elftalfoto’s aan te wijzen. Simon Schrieken heeft zelf een voetbalverleden bij OFC. Hij heeft onder de lat gestaan, op het middenveld en in de spits. Deze laatste positie heeft hem de bijnaam De Knoest opgeleverd. Deze bijnaam was eigenlijk voorbehouden aan de Volendamse voetballer Dick Tol, die in de periode tussen 1955 en 1967 niet minder dan tweehonderdzesenzeventig keer in competitieverband het vijandelijke doel wist te treffen en in 1962 topscorer van de eredivisie werd, maar is ook aan Simon werd de naam toebedeeld. “Maar ik had niet de capaciteiten van Dick Tol, hoor”, stelt hij.
Historische Hemelvaartsdag
Dat mag dan zo zijn, maar Simon heeft toch maar mooi een treffer op zijn naam staan waarvoor heel OFC hem toen – op die historische Hemelvaartsdag in 1974 – heeft bejubeld en waarmee hij letterlijk geschiedenis heeft geschreven. De finale om de Waterland Cup, uitgerekend bij en tegen Volendam. “We hadden Joop Corzilius als trainer en waren doorgedrongen tot de finale. Het was een regenachtige dag en we kwamen met 0-1 achter te staan. Na een afgeslagen aanval belandde de bal in de Volendamse doelmond. Het was een gekrioel van spelers en uit een scrimmage scoorde ik de 1-1. Er waren toen geloof ik nog tien minuten te spelen. En in de laatste minuut scoorde Henk van der Zee 1-2. Een mooie overwinning. En verdiend, want we waren beter.”
Dierbare herinneringen, voor altijd vereeuwigd, want het winnende team staat trots te glimmen op een van de vele foto’s.
Kerkstraat
Het archief van Simon Schrieken schept ook een beeld van de beginperiode van OFC. Kleine zwart-witfoto’s met kartelrand, onder meer van de bescheiden accommodatie aan de Kerkstraat uit de beginjaren. Daar waar zich nu het viaduct van de A7 bevindt kreeg de club de beschikking over een speelveld, eigenlijk meer een weiland dat met eigen leden speelklaar moest worden gemaakt. Het is één van de locaties waar de club, die na twee eerdere mislukte pogingen op 1 juli 1932 het levenslicht zag, heeft gevoetbald.
Simon Schrieken: “Er waren drie wedstrijden op de zondag, vier kleedkamers met een koudwaterkraan en een consumptietent. Beheerder Gerrit de Dood woonde tegenover het veld aan de Kerkstraat en fietste steeds heen en weer met flessen Hero en trekdroppen.”
Twiskeweg
OFC verhuisde naar een locatie in Poelenburg, totdat de Coentunnelweg werd aangelegd. Toen moest opnieuw naar een nieuw onderkomen worden uitgeweken. Ook omdat er hoogspanningskabels dwars over het veld kwamen te hangen moest. Een nieuwe locatie werd gevonden in de Twiskepolder, daar waar zich nu het beheersgebouw van het recreatiegebied bevindt. En sinds 1987 zit OFC op de huidige stek aan de Twiskeweg. Een fraai, ruim opgezet complex met strakke velden.
Bestuurslid Bauke Krijgsman, na het sjouwen van enkele kratten frisdrank en tussen drie vergaderingen door aangeschoven aan één van de picknicktafels op het terras, vertelt over het huidige OFC. “We zijn nog steeds dé voetbalclub van Oostzaan, een warme en sociale club. Oostzaners die willen voetballen, komen bij ons terecht. Het gaat goed met de club. We hebben wel een vervelende periode achter de rug wegens de tijdelijke sluiting door de burgemeester, dat heeft ons veel schade berokkend. En de coronapandemie was lastig. De kantine moest dicht, inkomsten namen af en we verloren sponsors. Maar onze leden hebben hun contributie gewoon betaald en ook de gemeente Oostzaan is goed voor ons geweest. Daardoor hebben we het overleefd. Maar we zijn wel bang voor een nieuwe pandemie.”
Ale van der zee
Bauke Krijgsman is zevenendertig jaar lid, waarvan de laatste negen jaren als bestuurslid. Hij heeft meegemaakt hoe het eerste zondagteam in veertien jaar tijd van de vijfde naar de tweede divisie opklom, met dank aan de in amateurvoetbalkringen bekende trainer Ale van der Zee. Het is een prestatie waar heel OFC trots op is.
“De club groeit nog steeds”, stelt Krijgsman. “Wel komt de nadruk meer op de zaterdag te liggen. Voorheen was dat de zondag. Jeugdspelers die doorkomen, gaan nu naar de zaterdag en ook zondagteams kiezen voor de zaterdag. Ze willen op zondag lekker vrij zijn.”
Het is een nieuwe ontwikkeling, die wellicht ook bij andere clubs merkbaar is. Maar voor Bauke verandert er niet zo veel mee. “OFC is en blijft mijn club, ik kom hier graag.”
