Alternatieve donateursmiddag valt in goede aarde
OOSTZAAN – In de morgenuren zag het er nog dramatisch uit, het was op alle fronten stralend weer, stralen van regen dan wel te verstaan. Maar het klaarde op en rond de klok van twee kwam er een piepklein zonnetje om de hoek kijken. De vrijwilligers van de Oudheidkamer haalden opgelucht adem en ook de donateurs die zich ingeschreven hadden kwamen met rasse schreden (én dikke jassen) naar de Try Out op het Kerkplein.
Pim Beudeker, de voorzitter van de Oudheidkamer Oostzaan, had met zijn companen bedacht dat er iets moest gebeuren. Het had ondertussen al té lang geduurd dat al die leuke mensen elkaar niet meer hadden gezien en gesproken. En zo ontstond de idee om een puzzeltocht in elkaar te draaien. Een puzzeltocht over oud, maar ook nieuw Oostzaan. Het verhitte de gemoederen en bracht de deelnemers tot fors en flink overleg. Want wat komt er nu toch achter de voordeur van het oude pand van De Klerk en hoe heet een Zaanse Schouw in Oostzaan? Het waren vragen waar absoluut de meningen werden uitgewisseld en de waarheid bleef vaak in het midden.
Twee delen
Om het de deelnemers enigszins comfortabel te maken was de route in tweeën gesplitst, eerst een half uurtje (geschatte tijd) richting het noorden en via de doktersbuurt weer terug en het tweede deel via de Kerkstraat richting het Zuideinde, de oude route van Sinterklaas. Tussen de twee routes was er tijd voor een korte knabbelpauze met een verlaving. En het enthousiasme van de deelnemers werd steeds groter want het zonnetje had Oostzaan in vol ornaat gevonden. Het fijne van dit soort bijeenkomsten is het feit dat heel veel mensen elkaar kennen en dat er, zoals beoogd, heel veel werd gedeeld en vooral werd bijgepraat. Maar ook dat veel mensen elkaar juist op dit soort momenten leren kennen. En dat is overduidelijk gelukt.
Oudste deelnemer
De oudste deelnemer was Jaap Schouten, met zijn dik negentig jaren. Maar zeer bij de tijd en ook zeer jong van geest. Er waren lieden die hem benaderden met vragen over vroeger en dat kun je best aan Jaap overlaten. Hij weet zich alles te herinneren alsof het gisteren is gebeurd. Maar deze keer werd er bot gevangen, de vraag kon niet beantwoord worden. Daarop zei Jaap laconiek: “Ben je wel in het ‘goeie dorp?”, wat aangeeft dat hij niet gewend is aan vragen waarop hij het antwoord niet weet. Hij was samen met zijn twee dochters Carla en Astrid aan de tocht begonnen, maar haakte af bij het tweede deel (”Gaan jullie maar, meiden, mijn tankie is leeg”). En tevreden nam hij een slok van zijn biertje dat hij dronk bij zijn vrienden Jan, Simon en Piet. Wat een geweldige vondst van de Oudheidkamer, dit is er eentje om te koesteren, voorzichtig in een doosje te bewaren en vooral te herhalen. Het was weer een stapje dichterbij de echte vrijheid, waarop werkelijk iedereen wacht.
GvD
