Tien vragen aan... André van Zomeren
Antwoord op de vraag van Bettine Wuite: Wat maakt het, dat jij dit al vele jaren met zoveel inzet kunt doen?
‘Vrijwilligerswerk is leuk om te doen en zeer noodzakelijk voor bijvoorbeeld sportclubs. Zonder vrijwilligers kunnen de kinderen niet sporten, leren ze minder over winnen en verliezen en zijn ze uiteindelijk ook minder gezond. Het is daarom mega belangrijk dat mensen zich inzetten als vrijwilliger bij sportclubs en natuurlijk bij allerlei organisaties! Je maakt dingen mogelijk die anders niet mogelijk zouden zijn en je kunt bijdragen aan het plezier van mensen, dat is voor mij een belangrijke drijfveer. Daarnaast leer je veel nieuwe mensen kennen en werk je aan onderwerpen waar je in het dagelijks leven misschien helemaal niet mee bezig bent. Een verrijking voor iedereen dus!’
Wie bent u?
‘Mijn naam is André van Zomeren en ik ben getrouwd met Annemiek. We hebben één zoon van 12 jaar, Maarten. Ik werk als senior scientist bij onderzoeksinstituut TNO in Petten. We ontwikkelen technologie om nieuwe producten zoals plastics, lijm, verf of PUR isolatiemateriaal te maken uit biomassa residuen zodat we daar geen aardolie meer voor nodig hebben. Daarbij werken we veel in internationaal verband om al die kennis en kunde te bundelen om dit soort transities te realiseren. Voor mij een enorm mooie missie om bij te dragen aan verduurzaming!’
Van wie bent u d’r ien?
‘Mijn vader heette ook André en kwam uit Amsterdam. Hij heeft lang gevaren bij de koopvaardij voordat hij ging werken als docent op de HTS in Den Helder, de Zeevaartschool. Mijn moeder is Anna van Zomeren-Beemsterboer en is opgegroeid in Hippolytushoef. Zij werkte als verpleegster in diverse ziekenhuizen. Begin jaren zeventig kwamen ze naar de Schilderswijk in Heerhugowaard en daar zijn mijn zusje en ik opgegroeid.’
Wat heeft u met deze gemeente?
‘Ik ben opgegroeid in Heerhugowaard dus vele vrienden en kennissen opgebouwd over de afgelopen bijna vijf decennia. Ik heb nog steeds veel contact met jeugdvrienden en daarmee hockey ik in het veteranen elftal bij MHC Heerhugowaard. Dat is een belangrijke link met Heerhugowaard en de club voelt als een soort familie. Inmiddels wonen we met heel veel plezier aan de Dorpsstraat in Zuid-Scharwoude, daar willen we niet meer weg!’
Wat is de mooiste plek van Dijk en Waard?
‘Dat is absoluut het Rijk der Duizend Eilanden! Ik schaam mij een beetje om toe te geven dat ik daar nog nooit had gevaren voordat we hier elf jaar geleden kwamen wonen. Het is een prachtig gebied en we brengen er veel tijd door op onze schuit. Zeker het Oosterdelgebied is erg mooi en ook hier zijn vrijwilligers enorm belangrijk zodat dit cultuurhistorisch erfgoed behouden blijft, een enorme klus met vele uitdagingen.’
Welke herinnering aan uw woonplaats is u dierbaar?
‘Mijn zoon mocht dit jaar een krans aangeven aan de burgemeester bij de dodenherdenking in Noord-Scharwoude. Bij de plechtigheid had het comité ook foto’s van alle Langedijker slachtoffers verzameld en deze werden aan iedereen getoond. Zeer indrukwekkend en een goede manier om mensen bewust te houden van de verschrikkingen van oorlog en de waarde van vrijheid.’
Wat is uw advies aan de burgemeester?
‘Dat hij de belangen van onze gemeente goed behartigt richting Provincie en het Rijk. Daarnaast zijn we nu een samensmelting van twee gemeenten met meerdere dorpskernen. Ook die authenticiteit moet behouden blijven in onze nieuwe gemeente zodat iedereen zich thuis voelt. Ik nodig hem van harte uit voor een vaartochtje!’
Wat is het beste advies dat u zelf ooit kreeg?
Mijn ouders zeiden altijd dat je alles kunt worden wat je wilt, als je jezelf daar maar voor inzet en ook doorzet als het tegenzit. Ik denk dat dit helemaal waar is. Het betekent dan wel dat je andere dingen misschien moet laten maar dat is ook prima. Keuzes maken en daar dan voor gaan!?
Wat zouden mensen echt van u moeten weten?
‘Dat ik een behoorlijke rasoptimist ben en van elke situatie het beste probeer te maken. Het zit natuurlijk niet altijd mee in het leven en je mag soms best enorm balen of boos zijn. Maar uiteindelijk moet je de doelen bijstellen en vol enthousiasme door gaan in de nieuwe werkelijkheid. Dat positivisme probeer ik ook aan anderen mee te geven.’
Wie is uw opvolger in deze rubriek?
‘Mijn opvolger is Paul Castricum. Paul is mijn drumleraar en heeft zijn eigen drumschool in Heerhugowaard. Wat zijn voor jou de aspecten aan de drumlessen die het meeste voldoening geven en zie je ook verschillen tussen lesgeven aan kinderen of aan volwassenen?’
