Op de pijp met... Harry Barendse

Ze noemden hem wel eens ‘Mr. Tomato’. Maar de belangstelling van Harry Barendse (70) is breder dan dat. Hij houdt ook zeker van het Westland: “Maar de wereld is wel groter.” Harry is weduwnaar van Stef en woont in Wateringen.

Waar kom je vandaan? 

Ik ben geboren in Honselersdijk. In de Bospolder. Aan vier kanten rondom ons huis stonden kassen, dus je kunt wel zeggen dat ik tussen de tomaten ben opgegroeid. Mijn vader teelde tomaten en daarnaast ook anjers. Daarvan had hij na de oorlog de teeltrechten verworven. Tegenwoordig woon ik in Wateringen. Daar heb ik altijd willen wonen, vreemd genoeg. Misschien komt dat omdat mijn moeder een Wateringse was. En ik vind het fijn hier. Een voordeel van Wateringen is dat het net iets minder Westlands is.

Wat is er mis met Westland? 

Helemaal niks. Het is een gouden streek waar hard gewerkt wordt. Ik heb in mijn werkzame leven, en nog, veel met tuinders te maken gehad en ik spreek hun taal. Net als veel Westlanders ben ik vaak niet zo heel diplomatiek. Ik vind eerlijk zijn belangrijker dan diplomatisch. Maar de wereld is groter dan Westland. Dat ontdekte ik al snel. 

Na de Petrusschool in Honselersdijk en het Sint Jans College in Den Haag heb ik zeven jaar tuinbouw marketing en economie gestudeerd aan de Wageningse Universiteit. Dat was in die tijd nog niet zo gewoon. Ik was echt het goudhaantje van de familie. Van de tien kinderen van mijn ouders zijn een broer en ik de enigen die hebben gestudeerd. Mijn studietijd was in ieder geval een mooie tijd waarin ik ook mijn eerste bestuurswerk deed: bestuurslid van de studentenvereniging. Het opende echt mijn wereld.

Toch kwam je terug naar Westland… 

Ik had tuinbouw gestudeerd hè, en hier was dus werk. Ik heb eerst een aantal jaar bij het Centraal Bureau van de Tuinbouwveilingen in Den Haag gewerkt. Als marktonderzoeker bezocht ik teeltgebieden in en buiten Europa die belangrijk voor ons waren. China, Taiwan, Zuid-Amerika… maar ook Turkije en Marokko. En veel vergaderingen in Brussel. Maar naarmate het werk politieker werd had ik er minder plezier in. Lobbywerk is niks voor mij. Vervolgens heb ik acht jaar bij Groenteveiling Westland gewerkt. Daar stond je iets dichter bij de teler. Maar toch niet dicht genoeg. Toen we onderzoek deden naar fusten werd me gevraagd: wat vinden de fustmeesters ervan? Ik moest bekennen dat ik ze dat niet eens gevraagd had. Dat was een belangrijke levensles: als je iets wilt, praat dan wel met de direct betrokkenen. Na een korte periode bij The Greenery in Den Bosch werd ik directeur bij ADN (AGF Detailhandel Nederland), een branchevereniging voor de groentehandel. Na vijf jaar was ik de belangenbehartiging was ik daar een beetje uitgekeken. Ik solliciteerde bij Caiway en werd aangenomen als marketeer Glasvezelverbindingen.

Dat is wel iets heel anders… 

En toch ook weer tuinbouwgerelateerd. In die jaren nam het belang van Internet voor de tuinbouwsector toe. Bijvoorbeeld door het beeldveilen. In de jaren daarna hebben we heel de sector van glasvezel voorzien en een veilingnetwerk opgezet. Op mijn 59e kreeg ik de kans om met pensioen te gaan en die heb ik aangegrepen.

Zo snel al achter de geraniums? 

Haha. Welnee! Naast al mijn werk heb ik ook altijd veel vrijwilligerswerk gedaan. Daar had ik ook tijd voor, want Stef en ik hadden geen kinderen.

Hoe heb je hem ontmoet? 

Via een advertentie in Vrij Nederland. Hij kwam uit Groningen, dus dat was wel een beetje problematisch. Maar vroeger kon je bij de KG koffie bonnetjes sparen en met twee van die bonnetjes kreeg je een treinkaartje voor de halve prijs. Je kunt wel zeggen dat koffie onze relatie heeft bevorderd. Toen hij als psycholoog voor NS ging werken was dat probleem natuurlijk opgelost. Met zijn vrij reizen (eerste klas, ook voor mij) en mijn auto van de zaak konden we overal heen. Hij is bij mij komen wonen omdat er in de Randstad nu eenmaal meer werk was dan daar. In 2013 zijn we getrouwd. En hoewel het wennen was heeft hij zijn draai hier prima gevonden. Zo is hij 25 jaar presentator bij de WOS geweest.

Jij ging ook naar de WOS… 

Ik ben zeven jaar voorzitter van de WOS geweest. Een leuke job. De WOS had het niet makkelijk in die tijd maar we hebben toen met elkaar de boel wel uit het slop weten te trekken. Daarnaast heb ik in de ledenraad van Vestia gezeten, was ik ambtenaar van de Burgerlijke Stand en was ik twaalf jaar lid van de Raad van Toezicht van de Rijswijkse Kinderopvang. O ja, ik geef ook nog Spaanse les.

En je bent rondleider… 

Gids in Delft en rondleider bij Tomatoworld en het Westlands Museum.

Toch weer tomaten… 

Maar ook weer meer dan dat alleen. Bij Tomatoworld komen mijn interesse voor tuinbouw en die voor wetenschap en techniek samen. Onze kas is niet alleen een kas, het is een fieldlab, waar tien verschillende bedrijven onderzoek doen naar allerlei zaken, van een praktische tomatenplukrobot tot het gevoelsleven van een (tomaten)plant.

Hebben die een gevoelsleven? 

Daar komen we dus steeds meer achter. Iedere tomatentuinder kan je vertellen dat planten die veel bewegen minder produceren. Met sensors en metingen kunnen we dat steeds beter in beeld brengen. Door de spanning tussen twee plekken op de plant te meten zien we de plant reageren op zijn omgeving; als je dichterbij komt zie je een piek. 

Een plant signaleert dus wel degelijk wat er in de buurt gebeurt en anticipeert daarop

Als je weer wegstapt komt de plant weer in rust. Je ziet het live op het scherm gebeuren. We weten nu ook dat planten reageren als ze bijvoorbeeld witte vlieg signaleren, tegenmaatregelen nemen èn hun soortgenoten waarschuwen. Dus gevoelsleven is misschien wat overtrokken, maar een plant signaleert dus wel degelijk wat er in de buurt gebeurt en anticipeert daarop.

Fascinerend... 

Zeker. Het is ook leuk om naar de reacties van mensen te kijken als ze die piek op het scherm zien. Dat is het leuke van dit vrijwilligerswerk. Je hebt steeds weer andere groepen die je iets mag laten zien, en ze reageren allemaal anders. We hebben hier ook allerlei gasten; van scholieren die, toegegeven, soms wat meer met andere dingen bezig zijn, tot internationale gezelschappen die willen zien wat hier gebeurt om dat in hun eigen land te gaan doen. Die interactie, dat vind ik leuk. En die is weer heel anders dan in het Westlands Museum.

Daar leid je ook rond? 

Al een jaar of zes. Daar komen toch vooral Westlanders en mensen uit de omgeving. We willen graag meer bezoekers, ook uit andere streken. In het museum vertellen we het verhaal van Westland. Met de collectie binnen, maar misschien nog wel meer buiten in de historische tuin, waar we de verschillende stadia van de geschiedenis van Westland, en van de Westlandse tuinbouw, laten zien. Maar we besteden ook aandacht aan het heden. Zo organiseren we op 14 april de Westlandse Moestuindag. 

Zo organiseren we op 14 april de Westlandse Moestuindag

Voor mensen die willen beginnen met een moestuin, maar ook voor hen die al ervaring daarmee hebben, maar verder willen. Van 13.00-17.00 uur zijn er een zestal workshops over bijvoorbeeld teeltplannen, ziekten en plagen, mesten, zaaien maar ook, heet Westlands, een moestuin onder glas. Er zijn stands met gereedschappen en materialen en degenen die er echt verder mee willen kunne zich inschrijven voor cursussen. En niet te vergeten: het is een plek waar moestuinders elkaar kunnen ontmoeten en kunnen leren van elkaar. Op www.westlandsmuseum.nl vind je er alles over.

Wil jij ook Op de Pijp of ken je iemand met een mooi verhaal? Mail dan naar redactie.westland@rodi.nl.